< Зәбур 66 >

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар билән оқулсун дәп, күй-нахша: — Пүткүл җаһан, хошаллиқ билән Худаға тәнтәнә қилиңлар!
Unto the end, a canticle of a psalm of the resurrection. Shout with joy to God, all the earth,
2 Униң наминиң улуқлуғини нахша қилип җакалаңлар, Униң мәдһийилирини шәрәплик қилиңлар!
Sing ye a psalm to his name; give glory to his praise.
3 Худаға: «Сениң қилғанлириң нәқәдәр қорқунучлуқтур! Қудритиң зор болғач, Дүшмәнлириң алдиңда зәиплишип тәслим болиду;
Say unto God, How terrible are thy works, O Lord! in the multitude of thy strength thy enemies shall lie to thee.
4 Барлиқ йәр йүзидикиләр Саңа сәҗдә қилип, Сени күйләп, нахша ейтишиду; Улар намиңни күйләп нахша қилип ейтиду» — дәңлар! (Селаһ)
Let all the earth adore thee, and sing to thee: let it sing a psalm to thy name.
5 Келиңлар, Худаниң қилғанлирини көрүңлар; Инсан балилири алдида қилған карамәтлири қорқунучлуқтур.
Come and see the works of God; who is terrible in his counsels over the sons of men.
6 У деңизни қуруқлуққа айландурди; [Әҗдатлиримиз] дәриядинму пиядә өтти; Биз у йәрдә униңдин хурсән болдуқ.
Who turneth the sea into dry land, in the river they shall pass on foot: there shall we rejoice in him.
7 У қудрити билән мәңгү һөкүм сүриду; Униң көзлири әлләрни күзитип туриду; Асийлиқ қилғучилар мәғрурланмисун! (Селаһ)
Who by his power ruleth for ever: his eyes behold the nations; let not them that provoke him he exalted in themselves.
8 И қовмлар, Худайимизға тәшәккүр-мәдһийә ейтиңлар; Униңға болған мәдһийә-һәмдусаналарни яңритиңлар!
O bless our God, ye Gentiles: and make the voice of his praise to be heard.
9 У җенимизни һаятлиқ ичигә тиккән, Путлиримизни тейилдурушларға йол қоймайду.
Who hath set my soul to live: and hath not suffered my feet to be moved:
10 Чүнки Сән, и Худа, бизни синидиң; Күмүчни отта тавлиғандәк бизни тавлидиң.
For thou, O God, hast proved us: thou hast tried us by fire, as silver is tried.
11 Сән бизни торға чүшүрдуң; Белимизгә еғир жүкни жүклидиң.
Thou hast brought us into a net, thou hast laid afflictions on our back:
12 Хәқләрни бешимизға миндүрдүң; Биз от вә кәлкүнни бесип өттуқ; Сән ахир бизни кәңричиликкә чиқардиң.
Thou hast set men over our heads. We have passed through tire and water, and thou hast brought us out into a refreshment.
13 Мән көйдүрмә қурбанлиқларни елип өйүңгә кирәй; Саңа қилған қәсәмлиримгә әмәл қилимән;
I will go into thy house with burnt offerings: I will pay thee my vows,
14 Бәрһәқ, бешимға күн чүшкәндә ләвлирим чиқарған, Еғизим ейтқан вәдилиримни әмәлгә ашуримән.
Which my lips have uttered, And my mouth hath spoken, when I was in trouble.
15 Мән Саңа бордақ малларни көйдүрмә қурбанлиқ қилип сунимән, Қочқарларниң йеғини хуш пуритип көйдүримән; Өкүз вә өшкиләрни әкилип сунимән. (Селаһ)
I will offer up to thee holocausts full of marrow, with burnt offerings of rams: I will offer to thee bullocks with goats.
16 Худадин әймингүчи һәммиңлар, келиңлар, қулақ селиңлар! Униң мән үчүн қилған карамәтлирини баян қилимән;
Come and hear, all ye that fear God, and I will tell you what great things he hath done for my soul.
17 Ағзим ечип униңға пәряд көтәрдим, Униң улуқлуғини җакалиған мәдһийиләр тилимда болди.
I cried to him with my mouth: and I extolled him with my tongue.
18 Көңлүмдә гунани көзләп жүргән болсам, Рәб [дуайимни] аңлимиған болатти.
If I have looked at iniquity in my heart, the Lord will not hear me.
19 Бирақ Худа аңлиди; У дуайимға қулақ салди.
Therefore hath God heard me, and hath attended to the voice of my supplication.
20 Худаға тәшәккүр-мәдһийә яғдурулсун! У мениң дуайимни яндурмиди, Һәм мәндин өзгәрмәс муһәббитини елип кәтмиди!
Blessed be God, who hath not turned away my prayer, nor his mercy from me.

< Зәбур 66 >