Зәбур 64
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И Худа, аһлиримни көтәргәндә, мени аңлиғайсән! Һаятимни дүшмәнниң вәһшилигидин қуғдиғайсән!
Ouve, ó Deus, a minha voz na minha oração: guarda a minha vida do temor do inimigo.
2 Қара нийәтләрниң йошурун сүйқәстлиридин, Яманлиқ әйлигүчи қарға-қузғунлардин аман қилғайсән.
Esconde-me do secreto conselho dos maus, e do tumulto dos que obram a iniquidade.
3 Улар тиллирини қиличтәк өткүр билиди; Мукәммәл адәмни йошурун җайдин етиш үчүн, Улар оқини бәтлигәндәк зәһәрлик сөзини тәйярлиди. Улар қилчә әймәнмәй туюқсиз оқ чиқириду.
Que afiaram as suas línguas como espadas; e armaram por suas flechas palavras amargas,
A fim de atirarem em lugar oculto ao que é reto; disparam sobre ele repentinamente, e não temem.
5 Улар бәтнийәттә бир-бирини риғбәтләндүрүп, Йошурун қапқан қурушни мәслиһәтлишип, «Бизни ким көрәләйтти?» — дейишмәктә.
Firmam-se em mau intento; falam de armar laços secretamente, e dizem: Quem os verá?
6 Улар қәбиһликкә интилип: — «Биз издинип, әтраплиқ бир тәдбир тепип чиқтуқ!» — дәйду; Инсанниң ич-бағри вә қәлби дәрвәқә чоңқур вә [билип болмас] бир нәрсидур!
Andam inquirindo malícias, inquirem tudo o que se pode inquirir; e o intimo pensamento de cada um deles, e o coração, é profundo.
7 Лекин Худа уларға оқ атиду; Улар туюқсиз зәхимлиниду.
Mas Deus atirará sobre eles uma seta, e de repente ficarão feridos.
8 Улар өз тили билән путлишиду; Уларни көргәнләрниң һәммиси өзини нери тартиду.
Assim eles farão com que as suas línguas tropecem contra si mesmos; todos aqueles que os virem fugirão.
9 Һәммә адәмни қорқунуч басиду; Улар Худаниң ишлирини баян қилиду, Бәрһәқ, улар униң қилғанлирини ойлинип савақ алиду.
E todos os homens temerão, e anunciarão a obra de Deus; e considerarão prudentemente os feitos dele.
10 Һәққанийлар Пәрвәрдигарда хошал болуп, Униңға тайиниду; Көңли дурус адәмләр роһлинип шатлиниду.
O justo se alegrará no Senhor, e confiará nele, e todos os retos de coração se glóriarão.
