< Зәбур 64 >

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И Худа, аһлиримни көтәргәндә, мени аңлиғайсән! Һаятимни дүшмәнниң вәһшилигидин қуғдиғайсән!
למנצח מזמור לדוד שמע אלהים קולי בשיחי מפחד אויב תצר חיי׃
2 Қара нийәтләрниң йошурун сүйқәстлиридин, Яманлиқ әйлигүчи қарға-қузғунлардин аман қилғайсән.
תסתירני מסוד מרעים מרגשת פעלי און׃
3 Улар тиллирини қиличтәк өткүр билиди; Мукәммәл адәмни йошурун җайдин етиш үчүн, Улар оқини бәтлигәндәк зәһәрлик сөзини тәйярлиди. Улар қилчә әймәнмәй туюқсиз оқ чиқириду.
אשר שננו כחרב לשונם דרכו חצם דבר מר׃
4
לירות במסתרים תם פתאם ירהו ולא ייראו׃
5 Улар бәтнийәттә бир-бирини риғбәтләндүрүп, Йошурун қапқан қурушни мәслиһәтлишип, «Бизни ким көрәләйтти?» — дейишмәктә.
יחזקו למו דבר רע יספרו לטמון מוקשים אמרו מי יראה למו׃
6 Улар қәбиһликкә интилип: — «Биз издинип, әтраплиқ бир тәдбир тепип чиқтуқ!» — дәйду; Инсанниң ич-бағри вә қәлби дәрвәқә чоңқур вә [билип болмас] бир нәрсидур!
יחפשו עולת תמנו חפש מחפש וקרב איש ולב עמק׃
7 Лекин Худа уларға оқ атиду; Улар туюқсиз зәхимлиниду.
וירם אלהים חץ פתאום היו מכותם׃
8 Улар өз тили билән путлишиду; Уларни көргәнләрниң һәммиси өзини нери тартиду.
ויכשילוהו עלימו לשונם יתנדדו כל ראה בם׃
9 Һәммә адәмни қорқунуч басиду; Улар Худаниң ишлирини баян қилиду, Бәрһәқ, улар униң қилғанлирини ойлинип савақ алиду.
וייראו כל אדם ויגידו פעל אלהים ומעשהו השכילו׃
10 Һәққанийлар Пәрвәрдигарда хошал болуп, Униңға тайиниду; Көңли дурус адәмләр роһлинип шатлиниду.
ישמח צדיק ביהוה וחסה בו ויתהללו כל ישרי לב׃

< Зәбур 64 >