< Зәбур 63 >

1 Давут язған күй (у Йәһудадики чөл-баяванда болған чағда йезилған): — И Худа, Сән мениң илаһимдурсән, Тәшналиқ билән Сени издидим! Мән қурғақ, чаңқақ, сусиз зиминда туруп, Җеним Саңа интизар, әтлирим тәлмүрүп интиларки —
Думнезеуле, Ту ешть Думнезеул меу, пе Тине Те каут! Ымь ынсетязэ суфлетул дупэ Тине, ымь тынжеште трупул дупэ Тине, ынтр-ун пэмынт сек, ускат ши фэрэ апэ.
2 Муқәддәс җайиңда Саңа көз тикип қариғинимдәк, Мән йәнә зор қудритиң вә улуқлуғуңни көрсәм!
Аша Те привеск еу ын Локашул чел Сфынт, ка сэ-Ць вэд путеря ши слава.
3 Өзгәрмәс муһәббитиң һаяттинму әзиздур; Ләвлирим Сени мәдһийиләйду;
Фииндкэ бунэтатя Та прецуеште май мулт декыт вяца, де ачея бузеле меле кынтэ лауделе Тале.
4 Шу сәвәптин тирик болсамла, Саңа тәшәккүр-мәдһийә оқуймән, Сениң намиңда қоллиримни көтиримән.
Те вой бинекувынта дар тоатэ вяца мя ши ын Нумеле Тэу ымь вой ридика мыниле.
5 Җеним назу-немәтләрдин һәм майлиқ гөшләрдин қанаәтләнгәндәк қанаәтләнди; Ағзим ечилип хуш ләвлирим Саңа мәдһийиләрни яңритиду;
Ми се сатурэ суфлетул ка де ниште букате грасе ши мезоасе, ши гура мя Те лаудэ ку стригэте де букурие пе бузе
6 Орнумда йетип Сени әслигинимдә, Түн кечиләрдә Сени сеғинип ойлинимән.
кынд мь-адук аминте де Тине ын аштернутул меу ши кынд мэ гындеск ла Тине ын тимпул привегерилор нопций.
7 Чүнки Сән маңа ярдәмдә болуп кәлгәнсән; Сениң қанитиң сайисидә шат-хурамлиқта нахшиларни яңритимән.
Кэч Ту ешть ажуторул меу ши сунт плин де веселие ла умбра арипилор Тале.
8 Мениң җеним Саңа чиң чаплишип маңиду, Сениң оң қолуң мени йөлимәктә.
Суфлетул меу есте липит де Тине; дряпта Та мэ сприжинэ.
9 Бирақ җенимни йоқитишқа издәватқанлар йәр тәктилиригә чүшүп кетиду.
Дар чей че каутэ сэ-мь я вяца се вор дуче ын адынчимиле пэмынтулуй;
10 Уларниң қени қилич тиғида төкүлиду, Улар чилбөриләргә йәм болиду.
вор фи даць прадэ сабией, вор фи прада шакалилор.
11 Лекин падиша Худадин шатлиниду; Униң нами билән қәсәм қилғанларниң һәммиси роһлинип шатлиниду; Чүнки ялған сөзлигүчиләрниң зувани тувақлиниду.
Дар ымпэратул се ва букура ын Думнезеу; орьчине журэ пе Ел се ва фэли, кэч ва аступа гура минчиношилор.

< Зәбур 63 >