Зәбур 61

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар билән оқулсун дәп Давут язған күй: — И Худа, пәрядимни аңлиғайсән; Дуайимға қулақ салғайсән!

Аскултэ, Думнезеуле, стригэтеле меле, я аминте ла ругэчуня мя!

2 Йәрниң чәт-чәтлиридә туруп, Жүригим зәиплишип кәткәндә, Мән Саңа мураҗиәт қилимән: — Сән мени өзүмдин жуқури Қорам Ташқа йетәкләйсән!

Де ла капэтул пэмынтулуй стриг кэтре Тине ку инима мыхнитэ ши зик: „Ду-мэ пе стынка пе каре н-о пот ажунӂе, кэч есте пря ыналтэ пентру мине!”

3 Чүнки Сән маңа панаһгаһ, Дүшминим алдида мустәһкәм мунар болуп кәлгәнсән.

Кэч Ту ешть ун адэпост пентру мине, ун турн таре ымпотрива врэжмашулуй.

4 Мән чедириңни мәңгүлүк туралғум қилимән; Қанатлириң сайисидә панаһ тапимән. (Селаһ)

Аш вря сэ локуеск пе вечие ын кортул Тэу, сэ алерг ла адэпостул арипилор Тале.

5 Чүнки Сән, и Худа, қәсәмлиримни аңлидиң; Өзүңдин әйминидиғанларға тәвә мирасни маңиму бәрдиңсән.

Кэч Ту, Думнезеуле, ымь аскулць журуинцеле, Ту ымь дай моштениря челор че се тем де Нумеле Тэу.

6 Падишаһниң күнлиригә күн қошуп узартисән; Униң жиллири дәвирдин-дәвиргичә болиду.

Ту адауӂь зиле ла зилеле ымпэратулуй: лунӂяскэ-и-се аний пе вечие!

7 У Худаниң алдида мәңгү һөкүм сүриду; Уни аман сақлашқа муһәббәт вә һәқиқәтни бекитип тәминлигәйсән;

Ын вечь сэ рэмынэ ел пе скаунул де домние, ынаинтя луй Думнезеу! Фэ ка бунэтатя ши крединчошия Та сэ вегезе асупра луй!

8 Шуниң билән алдиңда ичкән қәсәмлиримгә һәр күни әмәл қилимән; Мән намиңни мәңгү күйләймән!

Атунч вой кынта неынчетат Нумеле Тэу ши зи де зи ымь вой ымплини журуинцеле.