Зәбур 61

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар билән оқулсун дәп Давут язған күй: — И Худа, пәрядимни аңлиғайсән; Дуайимға қулақ салғайсән!

Dura buʼaa faarfattootaatiif. Faarfannaa Daawit kan miʼa ribuutiin faarfatame. Yaa Waaqi, iyyata koo dhagaʼi; kadhannaa koos dhaggeeffadhu.

2 Йәрниң чәт-чәтлиридә туруп, Жүригим зәиплишип кәткәндә, Мән Саңа мураҗиәт қилимән: — Сән мени өзүмдин жуқури Қорам Ташқа йетәкләйсән!

Yeroo garaan koo citetti, ani handaara lafaatii sin waammadha; ati gara kattaa na caalaa ol dheeratuutti na geessi.

3 Чүнки Сән маңа панаһгаһ, Дүшминим алдида мустәһкәм мунар болуп кәлгәнсән.

Ati iddoo ani itti kooluu galuudhaatii; fuula diina koo durattis gamoo jabaa dha.

4 Мән чедириңни мәңгүлүк туралғум қилимән; Қанатлириң сайисидә панаһ тапимән. (Селаһ)

Ani bara baraan dunkaana kee keessa jiraachuu, gaaddisa qoochoo keetii jalattis kooluu galuu nan hawwa.

5 Чүнки Сән, и Худа, қәсәмлиримни аңлидиң; Өзүңдин әйминидиғанларға тәвә мирасни маңиму бәрдиңсән.

Yaa Waaqi, ati wareega koo dhageesseertaatii; dhaala warri maqaa kee sodaatan argatanis naa kenniteerta.

6 Падишаһниң күнлиригә күн қошуп узартисән; Униң жиллири дәвирдин-дәвиргичә болиду.

Bara jireenya mootii, umurii isaa illee dhalootaa gara dhalootaatti dheeressi.

7 У Худаниң алдида мәңгү һөкүм сүриду; Уни аман сақлашқа муһәббәт вә һәқиқәтни бекитип тәминлигәйсән;

Innis fuula Waaqaa duratti bara baraan haa moʼu; akka jaalalli keetii fi amanamummaan kee isa eeganis godhi.

8 Шуниң билән алдиңда ичкән қәсәмлиримгә һәр күни әмәл қилимән; Мән намиңни мәңгү күйләймән!

Anis faarfannaa galataa maqaa keetiif nan faarfadha; guyyuma guyyaanis wareega koo nan guuttadha.