Зәбур 60
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Гувалиқ нилупәри» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған «Миқтам» күйи: — (Давут Арам-Наһараим вә Арам-Зобаһдики Сурийәликләр билән җәң қилғанда, [униң сәрдари болған] Йоаб җәңгә қайта берип, «Шор вадиси»да Едомдикиләрдин он икки миң әскәрни қиличлиған чағда йезилған) И Худа, Сән бизни чәткә қақтиң; Бизни парә-парә қиливәттиң, Сән биздин рәнҗидиң; Әнди бизни йениңға қайтурғин!
В конец, о изменитися хотящих, в столпописание Давиду, в научение: внегда сожже Средоречие Сирийское и Сирию Совалскую, и возвратися Иоав и порази Едома в дебри Солей дванадесять тысящ. Боже, отринул ны еси и низложил еси нас, разгневался еси и ущедрил еси нас.
2 Сән зиминни тәвритип йеривәткән едиң; Әнди униң бөсүклирини сақайтқайсән; Чүнки у дәлдәңшип кәтти!
Стрясл еси землю и смутил еси ю: изцели сокрушение ея, яко подвижеся.
3 Сән Өз хәлқиңгә күлпәт-харлиқларни көргүздүң; Сән бизгә алақзадиликниң шарабини ичкүздүң.
Показал еси людем Твоим жестокая: напоил еси нас вином умиления.
4 Сән Өзүңдин әйминидиғанларға туғ тикләп бәргәнсән; У һәқиқәтни аян қилишқа көтирилиду. (Селаһ)
Дал еси боящымся Тебе знамение, еже убежати от лица лука.
5 Өз сөйгәнлириң ниҗатлиқ тепиши үчүн, Оң қолуң билән қутқузғайсән, [Дуайимни] иҗабәт қилғайсән.
Яко да избавятся возлюбленнии Твои, спаси десницею Твоею и услыши мя.
6 Худа Өз пак-муқәддәслигидә шундақ дегән: — «Мән тәнтәнә қилимән, Мән Шәкәм диярини бөлүп беримән, Суккот вадисини [тәқсим қилишқа] өлчәймән.
Бог возглагола во святем Своем: возрадуюся, и разделю Сикиму, и юдоль Жилищ размерю.
7 Гилеад Маңа мәнсуптур, Манассәһму Маңа мәнсуптур; Әфраим болса бешимдики дубулғамдур, Йәһуда Мениң әмир-пәрман чиқарғучимдур;
Мой есть Галаад, и Мой есть Манассий, Ефрем крепость главы Моея, Иуда царь Мой.
8 Моаб Мениң жуюнуш җавурумдур; Едомға чоруғумни ташлаймән; Филистийә, Мениң сәвәвимдин тәнтәнә қилиңлар!»
Моав коноб упования Моего: на Идумею простру сапог Мой: Мне иноплеменницы покоришася.
9 Ким Мени бу мустәһкәм шәһәргә башлап кирәлисун? Ким Мени Едомға елип баралисун?
Кто введет мя во град ограждения? Или кто наставит мя до Идумеи?
10 И Худа, Сән бизни растинла чәткә қақтиңму? Қошунлиримиз билән биллә җәңгә чиқмамсән?
Не Ты ли, Боже, отринувый нас? И не изыдеши, Боже, в силах наших?
11 Бизни зулумлардин қутулушқа ярдәмләшкәйсән, Чүнки инсанниң ярдими бекардур!
Даждь нам помощь от скорби: и суетно спасение человеческо.
12 Худа арқилиқ биз чоқум батурлуқ көрситимиз; Бизгә зулум қилғучиларни чәйлигүчи дәл У Өзидур!
О Бозе сотворим силу: и Той уничижит стужающыя нам.
