Зәбур 60
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Гувалиқ нилупәри» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған «Миқтам» күйи: — (Давут Арам-Наһараим вә Арам-Зобаһдики Сурийәликләр билән җәң қилғанда, [униң сәрдари болған] Йоаб җәңгә қайта берип, «Шор вадиси»да Едомдикиләрдин он икки миң әскәрни қиличлиған чағда йезилған) И Худа, Сән бизни чәткә қақтиң; Бизни парә-парә қиливәттиң, Сән биздин рәнҗидиң; Әнди бизни йениңға қайтурғин!
Dem Vorsänger. Auf Schuschan Edut. Eine Denkschrift von David; zum Lehren. Als er gestritten hatte mit den Syrern von Mesopotamien und mit den Syrern von Zoba, und Joab zurückkehrte und die Edomiter im Salztal schlug, zwölftausend Mann. O Gott, der du uns verstoßen und in deinem Zorn zerrissen hast, stelle uns wieder her!
2 Сән зиминни тәвритип йеривәткән едиң; Әнди униң бөсүклирини сақайтқайсән; Чүнки у дәлдәңшип кәтти!
Der du die Erde erschüttert und zerspalten hast, heile ihre Brüche; denn sie wankt.
3 Сән Өз хәлқиңгә күлпәт-харлиқларни көргүздүң; Сән бизгә алақзадиликниң шарабини ичкүздүң.
Du hast dein Volk Schweres sehen lassen, du tränktest uns mit Taumelwein.
4 Сән Өзүңдин әйминидиғанларға туғ тикләп бәргәнсән; У һәқиқәтни аян қилишқа көтирилиду. (Селаһ)
Du hast denen, die dich fürchten, ein Panier gegeben, daß sie sich erheben angesichts [deiner] Treue. (Pause)
5 Өз сөйгәнлириң ниҗатлиқ тепиши үчүн, Оң қолуң билән қутқузғайсән, [Дуайимни] иҗабәт қилғайсән.
Auf daß deine Geliebten errettet werden, laß siegen deine Rechte und erhöre uns!
6 Худа Өз пак-муқәддәслигидә шундақ дегән: — «Мән тәнтәнә қилимән, Мән Шәкәм диярини бөлүп беримән, Суккот вадисини [тәқсим қилишқа] өлчәймән.
Gott hat gesprochen in seinem Heiligtum: «Ich will frohlocken! Ich will Sichem teilen und das Tal Suchot vermessen;
7 Гилеад Маңа мәнсуптур, Манассәһму Маңа мәнсуптур; Әфраим болса бешимдики дубулғамдур, Йәһуда Мениң әмир-пәрман чиқарғучимдур;
Gilead ist mein, und Manasse ist mein, Ephraim ist meines Hauptes Wehr, Juda mein Herrscherstab;
8 Моаб Мениң жуюнуш җавурумдур; Едомға чоруғумни ташлаймән; Филистийә, Мениң сәвәвимдин тәнтәнә қилиңлар!»
Moab ist mein Waschbecken, über Edom werfe ich meinen Schuh, jauchze mir zu, Philisterland!»
9 Ким Мени бу мустәһкәм шәһәргә башлап кирәлисун? Ким Мени Едомға елип баралисун?
Wer führt mich in eine feste Stadt, wer geleitet mich nach Edom?
10 И Худа, Сән бизни растинла чәткә қақтиңму? Қошунлиримиз билән биллә җәңгә чиқмамсән?
Wirst du es nicht tun, o Gott, der du uns verstoßen hast? Oder solltest du, o Gott, nicht ausziehen mit unserm Heer?
11 Бизни зулумлардин қутулушқа ярдәмләшкәйсән, Чүнки инсанниң ярдими бекардур!
Schaffe uns Hilfe in der Not, denn eitel ist Menschenhilfe!
12 Худа арқилиқ биз чоқум батурлуқ көрситимиз; Бизгә зулум қилғучиларни чәйлигүчи дәл У Өзидур!
Mit Gott wollen wir Taten tun; er wird unsre Feinde untertreten.
