Зәбур 6
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар һәм сәккиз тарлиқ арфа билән оқулсун дәп, Давут язған күй: — Пәрвәрдигар, ғәзивиң тутқанда мени әйиплимә; Қәһриң кәлгәндә мени әдәплимә.
Господе! Немој ме покарати у јарости својој, нити ме у гневу свом наказити.
2 Маңа шапаәт қилғин, и Пәрвәрдигар, чүнки мән зәиплишип кәттим; И Пәрвәрдигар, мени сақайтқин, чүнки мениң устиханлирим вәһимигә чүшти.
Смилуј се на ме, Господе, јер сам изнемогао; исцели ме, јер су кости моје устрептале,
3 Мениң җеним дәһшәтлик дәккә-дүккигә чүшти; И Пәрвәрдигар, қачанғичә шундақ болиду?
И душа се моја врло уздрхтала. А Ти, Господе, докле ћеш.
4 Йенимға қайт, и Пәрвәрдигар, җенимни азат қилғайсән, Өзгәрмәс муһәббитиң үчүн мени қутқузғин.
Обрати се, Господе, избави душу моју, помози ми ради милости своје.
Јер мртви не спомињу Тебе; у гробу ко ће Те славити? (Sheol h7585)
6 Мениң уһ тартишлиримдин мағдурум қалмиди; Түн бойи орун-көрпәмни көлчәк қилимән; Яшлирим билән каривитимни чөктүримән.
Изнемогох уздишући; сваку ноћ квасим одар свој, сузама својим натапам постељу своју.
7 Дәрдләрдин көзүм хирәлишип кәтти; Барлиқ күшәндилирим түпәйлидин көзүм кардин чиқиватиду.
Усахну од жалости око моје, постара се од множине непријатеља мојих.
8 И қәбиһлик қилғучилар, һәммиңлар мәндин нери болуңлар; Чүнки Пәрвәрдигар жиға авазимни аңлиди.
Идите од мене сви који чините безакоње, јер Господ чу плач мој.
9 Пәрвәрдигар тилавитимни аңлиди; Пәрвәрдигар дуайимни иҗабәт қилиду;
Чу Господ молбу моју, Господ молитву моју прими.
10 Дүшмәнлиримниң һәммиси йәргә қарап қалиду, улар зор паракәндичиликкә дучар болиду; Туюқсиз кәйнигә йенип хиҗаләттә қалиду.
Нек се постиде и препадну сви непријатељи моји, нека се поврате и постиде одмах.
