Зәбур 6
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар һәм сәккиз тарлиқ арфа билән оқулсун дәп, Давут язған күй: — Пәрвәрдигар, ғәзивиң тутқанда мени әйиплимә; Қәһриң кәлгәндә мени әдәплимә.
Gospode! nemoj me pokarati u jarosti svojoj, niti me u gnjevu svojem nakazati.
2 Маңа шапаәт қилғин, и Пәрвәрдигар, чүнки мән зәиплишип кәттим; И Пәрвәрдигар, мени сақайтқин, чүнки мениң устиханлирим вәһимигә чүшти.
Smiluj se na me, Gospode, jer sam iznemogao; iscijeli me, jer su kosti moje ustreptale,
3 Мениң җеним дәһшәтлик дәккә-дүккигә чүшти; И Пәрвәрдигар, қачанғичә шундақ болиду?
I duša se moja vrlo uzdrhtala. A ti, Gospode, dokle æeš?
4 Йенимға қайт, и Пәрвәрдигар, җенимни азат қилғайсән, Өзгәрмәс муһәббитиң үчүн мени қутқузғин.
Obrati se, Gospode, izbavi dušu moju, pomozi mi radi milosti svoje.
Jer mrtvi ne spominju tebe; u grobu ko æe te slaviti? (Sheol h7585)
6 Мениң уһ тартишлиримдин мағдурум қалмиди; Түн бойи орун-көрпәмни көлчәк қилимән; Яшлирим билән каривитимни чөктүримән.
Iznemogoh uzdišuæi; svaku noæ kvasim odar svoj, suzama svojim natapam postelju svoju.
7 Дәрдләрдин көзүм хирәлишип кәтти; Барлиқ күшәндилирим түпәйлидин көзүм кардин чиқиватиду.
Usahnu od žalosti oko moje, postara se od množine neprijatelja mojih.
8 И қәбиһлик қилғучилар, һәммиңлар мәндин нери болуңлар; Чүнки Пәрвәрдигар жиға авазимни аңлиди.
Idite od mene svi koji èinite bezakonje, jer Gospod èu plaè moj.
9 Пәрвәрдигар тилавитимни аңлиди; Пәрвәрдигар дуайимни иҗабәт қилиду;
Èu Gospod molbu moju, Gospod molitvu moju primi.
10 Дүшмәнлиримниң һәммиси йәргә қарап қалиду, улар зор паракәндичиликкә дучар болиду; Туюқсиз кәйнигә йенип хиҗаләттә қалиду.
Nek se postide i prepadnu svi neprijatelji moji, neka se povrate i postide odmah.
