Зәбур 57
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Һалак қилмиғайсән» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған «Миқтам» күйи, (у Саул падишадин қечип, өңкүрдә йошурунувалған чағда йезилған): — И Худа, маңа шәпқәт көрсәткәйсән, Маңа шәпқәт көрсәткәйсән, Чүнки җеним Сени панаһим қилди. Мошу балаю-апәт өтүп кәткичә, қанатлириң сайисидә панаһ тапимән.
Ай милэ де мине, Думнезеуле, ай милэ де мине, кэч ын Тине ми се ынкреде суфлетул; ла умбра арипилор Тале каут ун лок де скэпаре пынэ вор трече ненорочириле.
2 Худаға, йәни Һәммидин Алий Болғучиға, Өзүм үчүн һәммини орунлайдиған Тәңригә нида қилимән;
Еу стриг кэтре Думнезеу, кэтре Чел Пряыналт, кэтре Думнезеу, каре лукрязэ пентру мине.
3 У әрштин ярдәм әвәтип мени қутқузиду; Маңа қарап нәпси йоғинап, мени қоғлаватқанларни У рәсва қилиду; (Селаһ) Худа Өз меһри-шәпқити вә һәқиқитини әвәтиду!
Ел ымь ва тримите избэвире дин чер, ын тимп че пригониторул меу ымь арункэ окэрь. Да, Думнезеу Ышь ва тримите бунэтатя ши крединчошия.
4 Җеним ширлар арисида қалди; Мән нәпәси ялқун кәби болғанлар арисида ятимән! Адәм балилири — Уларниң чишлири нәйзә-оқлардур, Уларниң тили — өткүр қиличтур!
Суфлетул меу есте ынтре ниште лей: стау кулкат ын мижлокул унор оамень каре варсэ флэкэрь, ын мижлокул унор оамень ай кэрор динць сунт сулице ши сэӂець ши а кэрор лимбэ есте о сабие аскуцитэ.
5 И Худа, әршләрдин жуқури улуқланғайсән, Шан-шәривиң йәр йүзини қаплиғай!
Ыналцэ-Те песте черурь, Думнезеуле, песте тот пэмынтул сэ се ынтиндэ слава Та!
6 Улар қәдәмлиримгә тор қурди; Җеним егилип кәтти; Улар мениң йолумға орәк колиған еди, Лекин өзлири ичигә чүшүп кәтти.
Ей ынтинсесерэ ун лац суб паший мей; суфлетул ми се ынковоя ши-мь сэпасерэ о гроапэ ынаинте: дар ау кэзут ей ын еа.
7 Ирадәм чиң, и Худа, ирадәм чиң; Мән мәдһийә нахшиларни ейтип, Бәрһәқ Сени күйләймән!
Инима мя есте таре, Думнезеуле, инима мя есте таре; вой кынта, да, ши вой суна дин инструментеле меле.
8 Ойған, и роһум! И нәғмә-сазлирим, ойған! Мән сәһәр қуяшиниму ойғитимән!
Трезеште-те, суфлете! Трезици-вэ, алэутэ ши харпэ! Мэ вой трези ын зорь де зи.
9 Мән хәлиқ-милләтләр арисида сени улуқлаймән, и Рәб; Әлләр арисида Сени күйләймән!
Те вой лэуда принтре попоаре, Доамне! Те вой кынта принтре нямурь.
10 Чүнки өзгәрмәс муһәббитиң әршләргә йәткидәк улуқдур; Һәқиқитиң булутларға тақашти.
Кэч бунэтатя Та ажунӂе пынэ ла черурь ши крединчошия Та, пынэ ла норь.
11 И Худа, әршләрдин жуқури улуқланғайсән, Шан-шәривиң йәр йүзини қаплиғай!
Ыналцэ-Те песте черурь, Думнезеуле, песте тот пэмынтул сэ се ынтиндэ слава Та!
