Зәбур 54

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, тарлиқ сазлар билән оқулсун дәп, Давут язған «Масқил» (Зиф шәһиридикиләр Саул падишаниң йениға берип: «Давут бизниң мошу жутимизға мөкүвалған, сили билмәмдила?» дәп айғақчилиқ қилғандин кейин йезилған): И Худа, Өз намиң билән мени қутқузғайсән; Зор қудритиң билән дәвайимни сориғайсән.

Скапэ-мэ, Думнезеуле, прин Нумеле Тэу ши фэ-мь дрептате прин путеря Та!

2 И Худа, дуайимни аңлиғайсән; Ағзимдики сөзләргә қулақ салғайсән.

Аскултэ-мь ругэчуня, Думнезеуле, я аминте ла кувинтеле гурий меле!

3 Чүнки ят адәмләр маңа һуҗум қилишқа орнидин турди; Зомигәрләр мениң җенимни овлимақта; Улар Худани нәзиригә һеч илмайду. (Селаһ)

Кэч ниште стрэинь с-ау скулат ымпотрива мя, ниште оамень асуприторь вор сэ-мь я вяца; ей ну се гындеск ла Думнезеу.

4 Қара, Худа маңа ярдәм қилғучидур; Рәб җенимни йөләйдиғанлар арисидидур. (Селаһ)

Да, Думнезеу есте ажуторул меу, Домнул есте сприжинул суфлетулуй меу!

5 У дүшмәнлиримниң яманлиғини өзигә қайтуриду; [И Худа], Өз һәқиқитиң билән уларни үзүп ташлиғайсән.

Рэул се ва ынтоарче асупра потривничилор мей; нимичеште-й ын крединчошия Та!

6 Мән Саңа халис қурбанлиқлар сунимән; Намиңни мәдһийәләймән, и Пәрвәрдигар; Шундақ қилиш әладур.

Атунч Ыць вой адуче жертфе де бунэвое, вой лэуда Нумеле Тэу, Доамне, кэч есте биневоитор;

7 Чүнки У мени барлиқ бала-қазалардин қутқузди; Дүшмәнлиримниң мәғлубийитини өз көзум билән көрдүм.

кэч Ел мэ избэвеште дин тоате неказуриле, ши ку окий мей ымь вэд ымплинитэ доринца привитоаре ла врэжмаший мей.