Зәбур 52

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған «Масқил»; Едомлуқ Доәг Саул падишаниң йениға берип: «Давут Ахимәләкниң өйигә кирди» дәп айғақчилиқ қилғандин кейин йезилған: — И ночи батур, Немә үчүн рәзиллигиңдин махтинисән? Тәңриниң өзгәрмәс муһәббити мәңгүлүктур.

למנצח משכיל לדוד בבוא דואג האדמי ויגד לשאול ויאמר לו בא דוד אל בית אחימלך מה תתהלל ברעה הגבור חסד אל כל היום׃

2 Өткүр устира кәби, Тилиң зәһәр чачмақчи, У ялғанчилиқ тоқуватиду.

הוות תחשב לשונך כתער מלטש עשה רמיה׃

3 Сән яхшилиқниң орнида яманлиқни, Һәқ сөзләшниң орнида ялғанчилиқни яхши көрисән;

אהבת רע מטוב שקר מדבר צדק סלה׃

4 Һаман адәмни набут қилидиған сөзләрни яхши көрисән, и алдамчи тил!

אהבת כל דברי בלע לשון מרמה׃

5 Бәрһәқ, Тәңри охшашла сени мәңгүгә йоқитиду; У сени тутувалиду, йәни өз чедириңдин тартип чиқиду; Тирикләрниң зиминидин сени йилтизиңдин қомуруп ташлайду. (Селаһ)

גם אל יתצך לנצח יחתך ויסחך מאהל ושרשך מארץ חיים סלה׃

6 Һәққанийлар буни көрүп қорқушиду, Вә уни мәсқирә қилип күлүп: —

ויראו צדיקים וייראו ועליו ישחקו׃

7 «Қараңлар, Худани өз йөләнчиси қилмиған адәм, Пәқәт өз байлиқлириниң көплүгигә таянған адәм; У ач көзлүги билән күчләнди» — дәйду.

הנה הגבר לא ישים אלהים מעוזו ויבטח ברב עשרו יעז בהותו׃

8 Мән болсам Худаниң өйидә өскән барақсан зәйтун дәрәқтәкмән, Мән Худаниң өзгәрмәс муһәббитигә мәңгүгә тайинимән.

ואני כזית רענן בבית אלהים בטחתי בחסד אלהים עולם ועד׃

9 Мән Саңа әбәдил-әбәт тәшәккүр ейтимән; Чүнки Сән бу ишларни қилдиңсән; Мөмин бәндилириң алдида намиңға тәлмүрүп күтимән; Мошундақ қилиш әладур.

אודך לעולם כי עשית ואקוה שמך כי טוב נגד חסידיך׃