Зәбур 44
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Кораһниң оғуллири үчүн йезилған «Масқил»: — И Худа, өз қулақлиримиз билән аңлидуқ, Атилиримиз бизгә баян қилип, Өз күнлиридә, йәни қедимки заманларда Сениң қилған зор ишлириңни уқтурған еди;
Dem Musikmeister; von den Korahiten ein Lehrgedicht. O Gott, mit eignen Ohren haben wir’s gehört,
2 Сән [ата-бовилиримизниң алдида] Өз қолуң билән ят әлләрни қоғливетип, Уларниң [зиминиға ата-бовилиримизни] орунлаштурдуң; Ят қовмларға апәт чүшүрүп, уларни тарқитивәттиң.
Du hast Heidenvölker mit deiner Hand vertrieben und sie an deren Stelle eingepflanzt; Völker hast du vernichtet, sie aber ausgebreitet.
3 Бәрһәқ, бовилиримиз зиминни өз қиличи билән алғини йоқ, Өз билиги билән өзлирини қутқузғиниму йоқ; Бу бәлки Сениң оң қолуң, Сениң билигиң вә җамалиңниң нуриниң қилғинидур; Чүнки Сән улардин хурсәнлик таптиң.
Denn nicht mit ihrem Schwerte haben sie das Land gewonnen, und nicht ihr Arm hat ihnen den Sieg verschafft, nein, deine Rechte und dein Arm und deines Angesichts Licht, denn du hattest Gefallen an ihnen.
4 Сән Өзүң мениң падишасимдурсән, и Худа, Сән Яқуп үчүн ғәлибиләр буйруғучидурсән.
Nur du bist mein König, o Gott: entbiete Hilfe für Jakob!
5 Сән арқилиқ биз рәқиплиримизни һайдиветимиз; Намиң билән өзимизгә қарши турғанларни чәйләймиз;
Mit dir stoßen wir unsre Bedränger nieder, mit deinem Namen zertreten wir unsre Gegner.
6 Чүнки өз оқяйимға таянмаймән, Қиличимму мени қутқузалмайду.
Denn nicht auf meinen Bogen verlasse ich mich, und nicht mein Schwert verschafft mir den Sieg;
7 Чүнки Сән бизни рәқиплиримиздин қутқуздуң, Бизгә өч болғанларни йәргә қараттиң.
nein, du gewährst uns Hilfe gegen unsre Bedränger und machst zuschanden, die uns hassen:
8 Худани күн бойи иптихарлинип махтаймиз; Намиңни әбәдил-әбәткичә мәдһийиләймиз. (Селаһ)
Gottes rühmen wir uns allezeit und preisen deinen Namen ewiglich. (SELA)
9 Бирақ Сән [һазир] бизни ташлаветип аһанәткә қалдурдуң; Қошунлиримиз билән җәңгә биллә чиқмайсән.
Und doch hast du uns verstoßen und Schmach uns angetan und ziehst nicht mehr aus mit unsern Heeren;
10 Сән рәқиплиримиз алдида бизни чекиндүрдүң; Бизни өчмәнләргә халиғанчә талан-тараҗ қилдурдуң.
du hast vor dem Feinde uns weichen lassen, und die uns hassen, haben sich Beute geholt;
11 Союшқа тапшурулған қойлардәк, бизни уларға тапшурдуң, Әлләр арисиға бизни тарқитивәттиң.
du hast uns hingegeben wie Schafe zur Schlachtung und unter die Heiden uns zerstreut;
12 Сән Өз хәлқиңни бекарға сетивәттиң, Униң қиммитидин Өзүң һеч бейип кәтмидиң;
du hast dein Volk verkauft um ein Spottgeld und den Preis für sie gar niedrig angesetzt;
13 Сән бизни хошна әлләрниң мәсқирисигә қалдурғансән; Әтрапимиздикиләргә аһанәт, заңлиқ объекти қилдиңсән.
du hast uns unsern Nachbarn zum Hohn gemacht, zum Spott und Gelächter rings umher;
14 Сән бизни әлләр арисида сөз-чөчәккә қойдуңсән, Ят қовмлар бизгә баш чайқишип қарашмақта.
hast gemacht, daß den Heiden zum Sprichwort wir dienen, daß den Kopf die Völker über uns schütteln.
15 Мәсқирә һәм күпүрлүк ейтқучиларниң авази түпәйлидин, Дүшмәнләр вә өч алғучилар түпәйлидин, Күн бойи уятим алдимдин кәтмәйду, Йүзүмниң номуси мени чирмивалди.
Allzeit steht meine Schmach mir vor Augen, und die (Röte der) Scham bedeckt mir das Antlitz,
weil ich höre den lauten Hohn und die Lästerreden, weil den Feind und seine Rachgier ich sehn muß.
17 Мана буларниң һәммиси бешимизға чүшти; Бирақ биз Сени унтумидуқ, Яки әһдәңгә һеч асийлиқ қилмидуқ;
Dies alles hat uns getroffen, und wir hatten dich doch nicht vergessen und dem Bunde mit dir die Treue nicht gebrochen.
18 Қәлбимиз һеч янмиди, Саңа садақәтсизлик қилмидуқ, Қәдәмлиримиз йолуңдин һеч езип кәтмиди.
Unser Herz ist nicht von dir abgefallen und unser Schritt nicht abgewichen von deinem Pfade,
19 Бирақ Сән бизни чилбөриләр маканида әздиң, Бизгә өлүм сайисини чаплаштурдуң.
daß du zermalmt uns hast an der Stätte der Schakale und mit Todesnacht uns umlagert hältst.
20 Әгәр биз Худайимизниң намини унтуған болсақ, Яки ят бир илаһқа қол көтәргән болсақ,
Hätten wir unsres Gottes Namen vergessen und unsre Hände erhoben zu einem fremden Gott:
21 Худа Сән чоқум буни сүрүштә қилмас едиңму, Қәлбтики сирларни билип туридиған турсаң?
würde Gott das nicht entdecken? Er kennt ja des Herzens geheimste Gedanken.
22 Бирақ Сән түпәйли биз күн бойи қирилмақтимиз; Боғузлинишни күтүп турған қойлар кәби һесапланмақтимиз.
Nein, um deinetwillen werden wir täglich gemordet und werden dem Schlachtvieh gleich geachtet.
23 Ойған, и рәб! Немишкә ухлап ятисән? Орнуңдин тур, бизни мәңгүгә ташлавәтмигәйсән!
Wach auf! Warum schläfst du, o Allherr? Erwache! Verwirf nicht für immer!
24 Немишкә йүзүңни биздин йошурисән? Немишкә күлпәтлиримизгә, учриған зулумлиримизға писәнт қилмайсән?
Warum verbirgst du dein Angesicht, denkst nicht an unser Elend und unsre Bedrängnis?
25 Қариғина, җенимиз тупрақта беғирлап жүриду; Тенимиз йәргә чаплашти;
Ach, bis in den Staub ist unsre Seele gebeugt, unser Leib liegt da, am Erdboden klebend!
26 Орнуңдин туруп бизгә ярдәмдә болғайсән! Өзүңниң өзгәрмәс муһәббитиң сәвәвидин, Бизләрни һөрлүккә чиқарғайсән!
Steh auf, komm uns zu Hilfe und erlöse uns um deiner Gnade willen!
