Зәбур 43

1 И Пәрвәрдигар, мән тоғрилиқ һөкүм чиқарғайсән, Дәвайимни әқидисиз бир хәлиқ алдида сориғайсән; Мени һейлигәр һәм қәбиһ адәмдин қутулдурғайсән.

Фэ-мь дрептате, Думнезеуле, апэрэ-мь причина ымпотрива унуй ням немилос! Избэвеште-мэ де оамений плинь де виклешуг ши де фэрэделеӂе!

2 Чүнки Сән панаһгаһим болған Худадурсән; Немишкә мени ташлавәткәнсән? Немишкә дүшмәнниң зулумиға учрап, Һемишә азап чекип жүриватимән?» — дәймән.

Ту ешть Думнезеул каре мэ окротеште: пентру че мэ лепезь? Пентру че требуе сэ умблу плин де ынтристаре суб апэсаря врэжмашулуй?

3 Өз һәқиқитиң вә нуруңни әвәткин, Улар мени йетәклигәй! Мени муқәддәс теғиңға, Маканиңға елип кәлгәй!

Тримите лумина ши крединчошия Та ка сэ мэ кэлэузяскэ ши сэ мэ дукэ ла мунтеле Тэу чел сфынт ши ла локашуриле Тале!

4 Шуниң билән мән Худаниң қурбангаһи алдиға барай, Йәни мениң чәксиз хушлуғум болған Тәңриниң йениға барай; Бәрһәқ, чилтар челип Сени мәдһийиләймән, и Худа, мениң Худайим!

Атунч вой мерӂе ла алтарул луй Думнезеу, ла алтарул луй Думнезеу, каре есте букурия ши веселия мя, ши Те вой лэуда ку харпа, Думнезеуле, Думнезеул меу!

5 И җеним, сән немишкә бундақ қайғурисән? Немишкә ичимдә бундақ беарам болуп кетисән? Худаға үмүт бағла! Чүнки мән Уни йәнила мәдһийиләймән, Йәни чирайимға саламәтлик, ниҗатлиқ ата қилғучи Худайимни мәдһийиләймән!

Пентру че те мыхнешть, суфлете, ши ӂемь ынэунтрул меу? Нэдэждуеште ын Думнезеу, кэч ярэшь Ыл вой лэуда: Ел есте мынтуиря мя ши Думнезеул меу.