Зәбур 42
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Кораһниң оғуллири үчүн йезилған «Масқил»: — Кейик ериқлардики суға тәшна болғандәк, Җеним саңа тәшнадур, и Худа.
Ki he Takimuʻa, ko e akonaki ki he ngaahi foha ʻo Kola. ʻOku hangē ko e holi ʻae hainiti ki he ngaahi tafeʻanga vai, ʻoku pehē ʻae holi ʻa hoku laumālie kiate koe, ʻE ʻOtua.
2 Мениң җеним Худаға, һаят Тәңригә интизардур; Аһ, мән қачанму Худаниң һозурида көрүнүшкә мүйәссәр болимән?
ʻOku holi hoku laumālie ki he ʻOtua, ki he ʻOtua moʻui: te u hoko ʻafē ʻo fakahā au ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua?
3 Мениң кечә-күндүз йегиним көз яшлирим болуп кәлгән; Хәқләр күн бойи мәндин: «Худайиң қәйәрдә?» дәп сорайду.
Ko ʻeku meʻakai ʻi he ʻaho mo e pō ʻa hoku ngaahi loʻimata, lolotonga ʻoku nau pehē maʻuaipē kiate au, “Ko e fē ho ʻOtua?”
4 Өткән күнләрни әсләп, Җенимниң дәрдлирини төкүватимән (Мән көпчилик билән кетиветип, Худаниң өйигә тәнтәнә қилип меңип, Хошаллиқта Һәмдусана оқуп, нахша ейтип, Һейтни тәбриклигән топ-топ қошундәк, җамаәт билән биллә бараттим!).
ʻI heʻeku manatu ki he ngaahi meʻa ni, ʻoku ou lilingi hoku laumālie ʻiate au: he naʻaku faʻa ʻalu mo e tokolahi, naʻaku ʻalu mo kinautolu ki he fale ʻoe ʻOtua, ʻi he leʻo ʻoe fiefia mo e fakafetaʻi, mo e tokolahi naʻe tauhi ʻae ʻaho tapu.
5 — И җеним, Сән тенимдә немишкә бундақ қайғурисән? Немишкә ичимдә бундақ мәйүслинип кәттиң? Худаға үмүт бағла; Чүнки Униң җамалидин чиққан ниҗатлиқтин, Мән Уни йәнила улуқлаймән, — Мениң Худайимни!
Ko e hā ʻoku ke mapelu ai ki lalo, ʻE hoku laumālie? pea ko e hā kuo ke maveuveu ai ʻi loto ʻiate au? Ke ke ʻamanaki lelei ki he ʻOtua? He ko e moʻoni te u fakafetaʻi kiate ia ʻi he ngaahi fakamoʻui ʻo hono fofonga.
6 Җеним ичимдә мәйүслинип кәтти; Шуңа мән Сени сеғинимән; Һәтта мусапирлиқта Иордан дәрияси бойидики вадиларда, Һәрмон тағлирида, Мизар теғидиму Сени сеғинимән.
ʻE hoku ʻOtua, ʻoku mapelu ki lalo hoku laumālie ʻi loto ʻiate au: ko ia te u manatu ai kiate koe mei he fonua ʻo Sioatani, pea mo Heamoni, mo e moʻunga siʻi ko Maisa.
7 Сениң шарқиратмилириңниң авазлириға, Чоңқур һаң билән чоңқур һаң маслишип һөкиримәктә. Сениң һәммә долқунлириң һәм қайнам-ташқинлириң мени ғәриқ қилди.
ʻOku ui ʻae loloto ki he loloto ʻi he longoaʻa ʻo hoʻo ngaahi ʻahiohio vai: ʻoku lōmakiʻi au ʻe hoʻo ngaahi peau kotoa pē mo hoʻo ngaahi ngalu.
8 Күндүзи Пәрвәрдигар өзгәрмәс муһәббитини [маңа] буйруйду, Кечилири Униң нахшиси, Вә һәм һаятим болған Тәңригә қилған дуа маңа һәмраһ болиду.
Ka ko e moʻoni ʻe fekau mai ʻe Sihova ʻa ʻene ʻaloʻofa ʻi he ʻaho, pea ʻe ʻiate au ʻene hiva ʻi he poʻuli, mo ʻeku lotu ki he ʻOtua ʻo ʻeku moʻui.
9 Мән Қорам Тешим болған Худаға: — «Мени немишкә унтуп қалдиң? Мән немишкә дүшмәнниң зулумиға учрап, Һемишә азап чекип жүрүватимән?» — дәймән.
Te u pehē ki he ʻOtua ko hoku makatuʻu, “Ko e hā kuo ke fakangaloʻi ai au? Ko e hā ʻoku ou ʻalu mamahi pē ʻi he taʻomia ʻe he fili?”
10 Сүйәклиримни әзгәндәк рәқиплирим мени мәсқирә қилип әйипләйду; Улар күн бойи мәндин: «Худайиң қәйәрдә?» — дәп соримақта.
Ko e manuki ʻa hoku ngaahi fili, ʻoku hangē ko e heletā kuo uhu ki hoku ngaahi hui; ʻi heʻenau pehē mai kiate au ʻi he ʻaho kotoa pē, “Ko e fē ho ʻOtua?”
11 И җеним, тенимдә немишкә бундақ қайғурисән? Немишкә ичимдә бундақ мәйүслинип кәттиң? Худаға үмүт бағла; Чүнки мән Уни йәнила мәдһийиләймән, Йәни чирайимға саламәтлик, ниҗатлиқ ата қилғучи Худайимни мәдһийиләймән! У мениң Худайимдур!
Ko e hā ʻoku ke mapelu ai ki lalo, ʻE hoku laumālie? Pea ko e hā ʻoku ke maveuveu ai ʻi loto ʻiate au? Ke ke ʻamanaki lelei ki he ʻOtua: he ko e moʻoni te u fakafetaʻi kiate ia, ʻaia ko e fakamoʻui ʻo hoku mata, mo hoku ʻOtua.
