Зәбур 39

1 Нәғмичиләрниң беши Йәдутунға тапшурулған, Давут язған күй: — «Тилим гуна қилмисун дәп, Йоллиримға диққәт қилимән; Рәзилләр көз алдимда болса, мән ағзимға бир көшәк салимән» — дегән едим.

εἰς τὸ τέλος τῷ Ιδιθουν ᾠδὴ τῷ Δαυιδ εἶπα φυλάξω τὰς ὁδούς μου τοῦ μὴ ἁμαρτάνειν ἐν γλώσσῃ μου ἐθέμην τῷ στόματί μου φυλακὴν ἐν τῷ συστῆναι τὸν ἁμαρτωλὸν ἐναντίον μου

2 Мән сүкүт қилип, зуван сүрмидим, Һәтта яхшилиқ тоғрисидики сөзләрниму ағзимдин чиқармидим; Бирақ дил азавим техиму қозғалди.

ἐκωφώθην καὶ ἐταπεινώθην καὶ ἐσίγησα ἐξ ἀγαθῶν καὶ τὸ ἄλγημά μου ἀνεκαινίσθη

3 Көңлүмдә зәрдәм қайниди, Ойланғансери от болуп янди; Андин тилим ихтиярсиз сөзләп кәтти.

ἐθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου καὶ ἐν τῇ μελέτῃ μου ἐκκαυθήσεται πῦρ ἐλάλησα ἐν γλώσσῃ μου

4 И Пәрвәрдигар, өз әҗилимни, Күнлиримниң қанчилик екәнлигини маңа аян қилғин; Аҗиз инсан балиси екәнлигимни маңа билдүргин.

γνώρισόν μοι κύριε τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου τίς ἐστιν ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ

5 Мана, Сән күнлиримни пәқәт нәччә ғеричла қилдиң, Сениң алдиңда өмрүм йоқ һесавидидур. Бәрһәқ, барлиқ инсанлар тик турсиму, пәқәт бир тиниқла, халас. (Селаһ)

ἰδοὺ παλαιστὰς ἔθου τὰς ἡμέρας μου καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ὡσεὶ οὐθὲν ἐνώπιόν σου πλὴν τὰ σύμπαντα ματαιότης πᾶς ἄνθρωπος ζῶν διάψαλμα

6 Бәрһәқ, һәр бир инсанниң һаяти худди бир көләңгидур, Уларниң алдирап-салдирашлири беһудә аваричиликтур; Улар байлиқларни топлайду, лекин кейин бу байлиқларни кимниң қолиға җуғлинидиғанлиғини билмәйду.

μέντοιγε ἐν εἰκόνι διαπορεύεται ἄνθρωπος πλὴν μάτην ταράσσονται θησαυρίζει καὶ οὐ γινώσκει τίνι συνάξει αὐτά

7 И Рәб, әнди мән немини күтимән? Мениң үмүтүм саңила бағлиқтур.

καὶ νῦν τίς ἡ ὑπομονή μου οὐχὶ ὁ κύριος καὶ ἡ ὑπόστασίς μου παρὰ σοῦ ἐστιν

8 Мени барлиқ асийлиқлиримдин қутқузғайсән, Мени һамақәтләрниң мәсқирисигә қалдурмиғайсән.

ἀπὸ πασῶν τῶν ἀνομιῶν μου ῥῦσαί με ὄνειδος ἄφρονι ἔδωκάς με

9 Сүкүт қилип зуван сүрмидим; Чүнки мана, мошу [җазани] Өзүң жүргүзгәнсән.

ἐκωφώθην καὶ οὐκ ἤνοιξα τὸ στόμα μου ὅτι σὺ εἶ ὁ ποιήσας με

10 Мени салған вабайиңни мәндин нери қилғайсән; Чүнки қолуңниң зәрбиси билән түгишәй дәп қалдим.

ἀπόστησον ἀπ’ ἐμοῦ τὰς μάστιγάς σου ἀπὸ τῆς ἰσχύος τῆς χειρός σου ἐγὼ ἐξέλιπον

11 Сән тәнбиһлириң билән кишини өз яманлиғи үчүн тәрбийилигиниңдә, Сән худди нәрсиләргә күйә қурути чүшкәндәк, униң иззәт-ғурурини йоқ қиливетисән; Бәрһәқ, һәр бир адәм бир тиниқла, халас. (Селаһ)

ἐν ἐλεγμοῖς ὑπὲρ ἀνομίας ἐπαίδευσας ἄνθρωπον καὶ ἐξέτηξας ὡς ἀράχνην τὴν ψυχὴν αὐτοῦ πλὴν μάτην ταράσσεται πᾶς ἄνθρωπος διάψαλμα

12 И Пәрвәрдигар, дуайимни аңлиғайсән, Пәрядимға қулақ салғайсән! Көз яшлиримға сүкүт қилмиғайсән! Чүнки мән пүткүл ата-бовилиримдәк, Сениң алдиңда яқа жутлуқ, мусапирмән, халас!

εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου κύριε καὶ τῆς δεήσεώς μου ἐνώτισαι τῶν δακρύων μου μὴ παρασιωπήσῃς ὅτι πάροικος ἐγώ εἰμι παρὰ σοὶ καὶ παρεπίδημος καθὼς πάντες οἱ πατέρες μου

13 Маңа тиккән көзүңни мәндин нери қилғайсәнки, Мән барса кәлмәс җайға кәткичә, Мени бир аз болсиму раһәттин бәһримән қилғайсән.

ἄνες μοι ἵνα ἀναψύξω πρὸ τοῦ με ἀπελθεῖν καὶ οὐκέτι μὴ ὑπάρξω