Зәбур 38
1 Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
A Psalm of David, to bring to remembrance. O LORD, rebuke me not in thy wrath: neither chasten me in thy hot displeasure.
2 Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
For thy arrows stick fast in me, and thy hand falleth heavy upon me.
3 Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
[There is] no soundness in my flesh because of thy anger; neither [is there any] rest in my bones because of my sin.
4 Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
For my iniquities have gone over my head: as a heavy burden they are too heavy for me.
5 Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
My wounds are offensive, [and] are corrupt because of my foolishness.
6 Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
I am troubled; I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
7 Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
For my loins are filled with a lothsome [disease]: and [there is] no soundness in my flesh.
8 Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
I am feeble and grievously broken: I have roared by reason of the disquietness of my heart.
9 Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
LORD, all my desire [is] before thee; and my groaning is not hid from thee.
10 Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
My heart panteth, my strength faileth me: as for the light of my eyes, that also is gone from me.
11 Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
My lovers and my friends stand aloof from my affliction; and my kinsmen stand afar off.
12 Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
They also that seek after my life lay snares [for me]: and they that seek my hurt speak mischievous things, and imagine deceits all the day long.
13 Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
But I, as a deaf [man], heard not; and [I was] as a dumb man [that] openeth not his mouth.
14 Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
Thus I was as a man that heareth not, and in whose mouth [are] no reproofs.
15 Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
For in thee, O LORD, do I hope: thou wilt hear, O LORD my God.
16 Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
For I said, [Hear me], lest [otherwise] they should rejoice over me: when my foot slippeth, they magnify [themselves] against me.
17 Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
For I [am] ready to halt, and my sorrow [is] continually before me.
18 Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
For I will declare my iniquity; I will be sorry for my sin.
19 Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
But my enemies [are] lively, [and] they are strong: and they that hate me wrongfully are multiplied.
20 Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
They also that render evil for good are my adversaries; because I follow [the thing that is] good.
21 И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
Forsake me not, O LORD: O my God, be not far from me.
22 И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
Make haste to help me, O LORD my salvation.
