Зәбур 38
1 Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
“A psalm of David. To bring to remembrance.” O LORD! rebuke me not in thy wrath, Nor chasten me in thy hot displeasure!
2 Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
For thine arrows have deeply pierced me, And thy hand hath been heavy upon me.
3 Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
There is no soundness in my flesh, because of thine anger; Nor rest in my bones, because of my sin.
4 Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
For my iniquities have gone over my head; Like a heavy burden, they are more than I can bear.
5 Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
My wounds putrefy and are loathsome on account of my folly.
6 Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
I am bent; I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
7 Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
For my loins are full of burning heat, And there is no soundness in my flesh.
8 Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
I am weakened and bruised exceedingly; I roar by reason of the disquietude of my heart.
9 Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
O Lord! thou knowest all my desire, And my groaning is not hidden from thee!
10 Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
My heart panteth; my strength faileth me; The very light of my eyes is gone from me.
11 Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
My friends and acquaintance keep aloof from my woe, And my kinsmen stand afar off:
12 Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
While they who seek my life lay snares for me; They who seek my hurt threaten destruction, And meditate deceit all the day long.
13 Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
But I, like a deaf man, hear not; And, like a dumb man, open not my mouth.
14 Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
I am like one who heareth nothing, And in whose mouth is no reply.
15 Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
For in thee, O LORD! do I put my trust; Thou wilt hear, O Lord, my God!
16 Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
For I have prayed, “Let them not rejoice over me; Let them not exult at the slipping of my feet!”
17 Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
For I am ready to fall, And my pain doth never leave me;
18 Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
For I confess my iniquity, And am troubled on account of my sin.
19 Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
But my enemies flourish and are strong; They who hate me without cause are multiplied.
20 Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
They who repay good with evil are my enemies, Because I follow that which is good.
21 И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
Forsake me not, O LORD! O my God! be not far from me!
22 И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
Make hast to mine aid, O Lord, my salvation!
