Зәбур 38
1 Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
“A psalm of David, to bring to remembrance.” O Lord, correct me not in thy wrath, nor chastise me in thy fury.
2 Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
For thy arrows have penetrated into me, and thy hand presseth down upon me.
3 Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
There is no soundness in my flesh because of thy indignation: there is no peace in my bones because of my sin.
4 Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
For my iniquities are passed over my head, as a heavy burden are they too heavy for me.
5 Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
Foul, corrupt are my bruises because of my folly.
6 Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
I am bent double; I am bowed down to the utmost; all the day long I go about full of grief.
7 Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
For my loins are filled with a burning disease, and there is no soundness in my flesh.
8 Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
I am made faint and crushed to the utmost; I cry aloud because of the groaning of my heart.
9 Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
Lord, before thee is all my longing; and my sighing is from thee not hidden.
10 Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
My heart is restless, my strength hath left me; and the light of my eyes—that also is no more with me.
11 Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
My lovers and my friends stand aloof from my plague; and my kinsmen stand afar off.
12 Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
They also that seek after my life lay snares; and they that wish for my mishap speak wicked falsehoods; and deceits do they devise all the day long.
13 Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
But I, as a deaf man, hear not; and I am as a dumb man that cannot open his mouth.
14 Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
Thus am I as a man that heareth not, and in whose mouth are no words of defence.
15 Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
For in thee, O Lord, do I hope: thou wilt answer, O Lord my God.
16 Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
For I said, Perhaps they might rejoice over me: when my foot slippeth, they might magnify themselves over me.
17 Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
For I am prepared for [my] downfall, and my pain is continually before me.
18 Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
For I will tell of my iniquity; I will be grieved because of my sin.
19 Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
But my enemies are strong in life; and numerous are those that hate me wrongfully;
20 Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
They also that repay [me] evil in lieu of good; they hate me bitterly because I pursue what is good.
21 И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
Forsake me not, O Lord: O my God, be not far from me.
22 И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
Make haste to help me, O Lord, my salvation.
