< Зәбур 27 >
1 Давут язған күй: — Пәрвәрдигар мениң нурум вә ниҗатлиғимдур; Мән йәнә кимдин қорқай? Пәрвәрдигар һаятимниң қорғинидур; Мән кимниң алдида титрәй?
দাউদের গীত। সদাপ্রভু আমার জ্যোতি ও আমার পরিত্রাণ, তাই আমি কেন ভীত হব? সদাপ্রভু আমার জীবনের আশ্রয় দুর্গ, তাই আমি কেন কম্পিত হব?
2 Яманлиқ қилғучилар «Униң әтлирини йәйли» дәп маңа һуҗум қилғанда, Рәқиплирим, дүшмәнлирим маңа йеқинлашқанда, Путлишип, жиқилди улар.
আমায় গ্রাস করতে যখন দুষ্টরা আমার দিকে এগিয়ে আসে, আমার শত্রুরা ও আমার বিপক্ষরা হোঁচট খাবে ও পতিত হবে।
3 Зор қошун баргаһ қуруп мени қоршавға алсиму, Қәлбимдә һеч қорқунуч йоқ; Маңа уруш қозғисиму, йәнила хатирҗәм туриверимән.
যদিও এক সৈন্যদল আমাকে ঘিরে ধরে, আমার হৃদয় ভয় করবে না; আমার বিরুদ্ধে যুদ্ধ ঘোষিত হলেও, আমি আত্মবিশ্বাসী রইব।
4 Пәрвәрдигардин бирла нәрсини тиләп кәлдим; Мән шуниңға интилимәктимәнки: — Өмүр бойи Пәрвәрдигарниң өйидә болсам, Пәрвәрдигарниң гөзәллигигә қарап жүрсәм, Униң ибадәтханисида туруп, йетәклишигә муйәссәр болсам, дәймән.
সদাপ্রভুর কাছে আমার একটিই নিবেদন, যা আমি একান্তভাবে চাই, সদাপ্রভুর সৌন্দর্য দেখবার জন্য তাঁর মন্দিরে তাঁকে অন্বেষণের উদ্দেশে, যেন আমি জীবনের সবকটি দিন সদাপ্রভুর গৃহে বসবাস করি।
5 Бешимға күн чүшкәндә, У мени сайивини астиға алиду; Мени чедириниң ичидә аман сақлап йошурувалиду. У мени уюлташ үстигә муқим турғузиду.
কারণ সংকটের দিনে তিনি নিজের আবাসে আমায় সুরক্ষিত রাখবেন; তাঁর পবিত্র তাঁবুর আশ্রয়ে আমাকে লুকিয়ে রাখবেন, ও উঁচু পাথরের উপরে আমাকে স্থাপন করবেন।
6 Шуңа һазир әтрапимдики дүшмәнлирим алдида бешим жуқури көтирилиду. Униң муқәддәс чедирида тәнтәнә қилип қурбанлиқлар сунимән; Нахша-күйләр ейтимән, мунаҗатларни ейтимән Пәрвәрдигарға!
তখন যেসব শত্রু আমাকে ঘিরে রয়েছে আমার মাথা তাদের উপরে উন্নত হবে; তাঁর পবিত্র তাঁবুতে আমি জয়ধ্বনির সাথে বলি উৎসর্গ করব; সদাপ্রভুর উদ্দেশে আমি গান করব ও সংগীত রচনা করব।
7 Нида қилғинимда авазимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Маңа меһри-шәпқәт көрситип, иҗабәт қилғайсән.
আমার কণ্ঠস্বর শ্রবণ করো, হে সদাপ্রভু, যখন আমি প্রার্থনা করি; আমার প্রতি করুণা করো ও আমায় উত্তর দাও।
8 Өз көңлүм: «Униң дидарини издәңлар!» дәйду; Дидариңни, и Пәрвәрдигар, өзүм издәймән.
তোমাকে নিয়ে আমার অন্তর বলে “তাঁর মুখ অন্বেষণ করো!” তোমার মুখ, হে সদাপ্রভু, আমি অন্বেষণ করি।
9 Мәндин Өзүңни қачурмиғайсән! Ғәзәпләнгәндә қулуңни нери қоғлимиғайсән; Сән мениңдин ярдимиңни айимай кәлдиң; Сән мәндин айрилмиғайсән, мени ташливәтмигәйсән, и Ниҗаткарим Худа!
আমার সামনে থেকে তোমার মুখ লুকিয়ে রেখো না, ক্রোধে তোমার দাসকে ফিরিয়ে দিয়ো না; তুমিই আমার সহায়। আমায় প্রত্যাখ্যান কোরো না বা পরিত্যাগ কোরো না, ঈশ্বর আমার পরিত্রাতা।
10 Ата-анам мени ташливәтсиму, Пәрвәрдигар мени қучиғиға алиду.
যদিও আমার বাবা-মা আমায় পরিত্যাগ করে, সদাপ্রভু আমায় গ্রহণ করবেন।
11 Маңа Өз йолуңни үгәткәйсән, и Пәрвәрдигар; Күшәндилирим [пайлап жүрмәктә], Мени түз йолға башлиғайсән.
হে সদাপ্রভু, তোমার উপায় আমাকে শেখাও; আমার শত্রুদের কারণে, আমাকে সোজা পথে চালাও।
12 Мени рәқиплиримниң мәйлигә тапшурмиғайсән, Чүнки маңа қара чаплашмақчи болған ялғанчилар хелә көптур, Уларниң нәпәслириму зораванлиқтур.
আমার শত্রুদের ইচ্ছায় আমাকে সমর্পণ কোরো না, দেখো, আমার বিরুদ্ধে মিথ্যা সাক্ষীরা মাথা তুলছে, নিশ্বাসে তারা আমাকে হিংসার ভয় দেখাচ্ছে।
13 Аһ, Пәрвәрдигарниң меһриванлиғини тирикләрниң зиминидә көрүшкә көзүм йәтмигән болса...!
আমি এই বিষয়ে আত্মবিশ্বাসী, আমি জীবিতদের দেশে সদাপ্রভুর মঙ্গল কাজ দেখব।
14 Пәрвәрдигарни тәлмүрүп күткин! Җигәрлик бол, қәлбиң мәртанә болсун! Шундақ қил, Пәрвәрдигарни тәлмүрүп күткин!
সদাপ্রভুর অপেক্ষায় থাকো; শক্ত হও ও সাহস করো এবং সদাপ্রভুর অপেক্ষায় থাকো।