Зәбур 21
1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — Падиша қудритиңдин шатлиниду, и Пәрвәрдигар; Ғәлибә-ниҗатлиғиңдин у нәқәдәр хурсән болиду!
Псалом Давиду. Господи, силою Твоею возвеселится царь, и о спасении Твоем возрадуется зело.
2 Сән униң көңүл тилигини униңға ата қилдиң, Ләвлириниң тәливини рәт қилған әмәссән. (Селаһ)
Желание сердца его дал еси ему, и хотения устну его неси лишил его.
3 Чүнки Сән есил бәрикәтләр билән уни қарши алдиң; Униң бешиға сап алтун таҗ кийдүрдүң.
Яко предварил еси его благословением благостынным, положил еси на главе его венец от камене честна.
4 У Сәндин өмүр тилисә, Сән униңға бәрдиң, Йәни узун күнләрни, таки әбәдил-әбәткичә бәрдиң.
Живота просил есть у Тебе, и дал еси ему долготу дний во век века.
5 У Сениң бәргән ғәлибә-ниҗатлиғиңдин зор шәрәп қучти; Сән униңға иззәт-һәйвәт һәм шану-шәвкәт қондурдуң.
Велия слава его спасением Твоим: славу и велелепие возложиши на него.
6 Сән униң өзини мәңгүлүк бәрикәтләр қилдиң; Дидариңниң шатлиғи билән уни зор хурсән қилдиң;
Яко даси ему благословение во век века: возвеселиши его радостию с лицем Твоим.
7 Чүнки падиша Пәрвәрдигарға тайиниду; Һәммидин Алий Болғучиниң өзгәрмәс муһәббити билән у һеч тәврәнмәйду.
Яко царь уповает на Господа, и милостию Вышняго не подвижится.
8 Сениң қолуң барлиқ дүшмәнлириңни тепип, ашкарә қилиду; Оң қолуң Саңа өчмәнлик қилғанларни тепип ашкарә қилиду;
Да обрящется рука Твоя всем врагом Твоим, десница Твоя да обрящет вся ненавидящыя Тебе.
9 Сениң дидариң көрүнгән күндә, уларни ялқунлуқ хумданға салғандәк көйдүрисән; Пәрвәрдигар дәрғәзәп билән уларни жутуветиду; От уларни көйдүрүп түгитиду.
Яко положиши их яко пещь огненную во время лица Твоего: Господь гневом Своим смятет я, и снесть их огнь.
10 Уларниң тухумини җаһандин, Нәсиллирини кишилик дуниядин қуритисән;
Плод их от земли погубиши, и семя их от сынов человеческих.
11 Чүнки улар Саңа яманлиқ қилишқа урунди; Улар рәзил бир нәйрәңни ойлап чиққини билән, Амма ғәлибә қилалмиди.
Яко уклониша на Тя злая, помыслиша советы, ихже не возмогут составити.
12 Чүнки Сән уларни кәйнигә бурулушқа мәҗбур қилдиң; Сән уларниң йүзигә қарап оқяйиңни чәнләйсән.
Яко положиши я хребет: во избытцех Твоих уготовиши лице их.
13 И Пәрвәрдигар, Өз күчүң билән улуқлуғуңни намайән қилғайсән; Шуниң билән биз нахша ейтип қудритиңни мәдһийиләймиз.
Вознесися, Господи, силою Твоею: воспоем и поем силы Твоя.
