Зәбур 21

1 Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — Падиша қудритиңдин шатлиниду, и Пәрвәрдигар; Ғәлибә-ниҗатлиғиңдин у нәқәдәр хурсән болиду!

“To the chief musician, a psalm of David.” O Lord, because of thy strength will the king rejoice; and through thy salvation how greatly will he be glad!

2 Сән униң көңүл тилигини униңға ата қилдиң, Ләвлириниң тәливини рәт қилған әмәссән. (Селаһ)

The longing of his heart hast thou given him, and the request of his lips hast thou not withholden. (Selah)

3 Чүнки Сән есил бәрикәтләр билән уни қарши алдиң; Униң бешиға сап алтун таҗ кийдүрдүң.

For thou meetest him unasked with the blessings of happiness: thou settest on his head a crown of pure gold.

4 У Сәндин өмүр тилисә, Сән униңға бәрдиң, Йәни узун күнләрни, таки әбәдил-әбәткичә бәрдиң.

Life hath he asked of thee, thou gavest it to him, length of days for ever and ever.

5 У Сениң бәргән ғәлибә-ниҗатлиғиңдин зор шәрәп қучти; Сән униңға иззәт-һәйвәт һәм шану-шәвкәт қондурдуң.

Great is his honor through thy help: glory and majesty thou layest upon him.

6 Сән униң өзини мәңгүлүк бәрикәтләр қилдиң; Дидариңниң шатлиғи билән уни зор хурсән қилдиң;

For thou appointest him to be a blessing for ever: thou makest him glad with joy from thy presence.

7 Чүнки падиша Пәрвәрдигарға тайиниду; Һәммидин Алий Болғучиниң өзгәрмәс муһәббити билән у һеч тәврәнмәйду.

For the king trusteth in the Lord; and through the kindness of the Most High shall he not be moved.

8 Сениң қолуң барлиқ дүшмәнлириңни тепип, ашкарә қилиду; Оң қолуң Саңа өчмәнлик қилғанларни тепип ашкарә қилиду;

Thy hand will reach all thy enemies: thy right hand will reach those that hate thee.

9 Сениң дидариң көрүнгән күндә, уларни ялқунлуқ хумданға салғандәк көйдүрисән; Пәрвәрдигар дәрғәзәп билән уларни жутуветиду; От уларни көйдүрүп түгитиду.

Thou wilt render them as a fiery oven at the time of thy anger: the Lord in his wrath will destroy them, and a fire will devour them.

10 Уларниң тухумини җаһандин, Нәсиллирини кишилик дуниядин қуритисән;

Their fruit wilt thou cause to perish from the earth, and their seed from among the children of men.

11 Чүнки улар Саңа яманлиқ қилишқа урунди; Улар рәзил бир нәйрәңни ойлап чиққини билән, Амма ғәлибә қилалмиди.

For they directed against thee evil: they devised a mischievous purpose, which they were not able to perform.

12 Чүнки Сән уларни кәйнигә бурулушқа мәҗбур қилдиң; Сән уларниң йүзигә қарап оқяйиңни чәнләйсән.

For thou wilt make them turn their back; upon thy bow-strings thou wilt make ready [thy arrows] against their face.

13 И Пәрвәрдигар, Өз күчүң билән улуқлуғуңни намайән қилғайсән; Шуниң билән биз нахша ейтип қудритиңни мәдһийиләймиз.

Exalt thyself, O Lord, in thy strength; [and] we will sing and praise thy power.