Зәбур 2

1 Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?

Псалом Давида. Зачем мятутся народы, и племена замышляют тщетное?

2 Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

Восстают цари земли, и князья совещаются вместе против Господа и против Помазанника Его.

3 «Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

“Расторгнем узы их, и свергнем с себя оковы их”.

4 Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

Живущий на небесах посмеется, Господь поругается им.

5 Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

Тогда скажет им во гневе Своем и яростью Своею приведет их в смятение:

6 «Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».

“Я помазал Царя Моего над Сионом, святою горою Моею;

7 «Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;

возвещу определение: Господь сказал Мне: Ты Сын Мой; Я ныне родил Тебя;

8 Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;

проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе и пределы земли во владение Тебе;

9 Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».

Ты поразишь их жезлом железным; сокрушишь их, как сосуд горшечника”.

10 Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;

Итак вразумитесь, цари; научитесь, судьи земли!

11 Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!

Служите Господу со страхом и радуйтесь с трепетом.

12 Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!

Почтите Сына, чтобы Он не прогневался, и чтобы вам не погибнуть в пути вашем, ибо гнев Его возгорится вскоре. Блаженны все, уповающие на Него.