Зәбур 2
1 Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?
Por que as nações se enfurecem, e os povos conspiram uma coisa vã?
2 Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —
Os reis da terra tomam uma posição, e os governantes se aconselham juntos, contra Yahweh, e contra seu Ungido, dizendo,
3 «Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.
“Vamos romper os laços deles, e lançam suas cordas de nós”.
4 Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;
Aquele que se senta nos céus vai rir. O Senhor os terá em desdém.
5 Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —
Então ele falará com eles em sua raiva, e aterrorizá-los em sua ira:
6 «Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».
“No entanto, coloquei meu Rei na minha colina sagrada de Sião”.
7 «Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;
Vou falar sobre o decreto: Yahweh me disse: “Você é meu filho”. Hoje eu me tornei seu pai.
8 Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;
Peça-me, e eu darei as nações por sua herança, as partes mais remotas da terra para sua posse.
9 Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».
Você deve quebrá-los com uma barra de ferro. Você os despedaçará como um vaso de oleiro”.
10 Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;
Agora, portanto, sejam prudentes, seus reis. Sejam instruídos, vocês juízes da Terra.
11 Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!
Servir Yahweh com medo, e se regozijam com tremor.
12 Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!
Preste uma sincera homenagem ao Filho, para que ele não se zangue, e pereça no caminho, por sua ira em breve será acesa. Abençoados sejam todos aqueles que se refugiam nele.
