< Зәбур 2 >

1 Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?
Why do the heathen rage, And the nations meditate a vain thing?
2 Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —
Why do the kings of the earth rise up, And the princes combine together, Against Jehovah, and against his anointed king?
3 «Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.
“Let us break their bonds asunder; Let us cast away from us their fetters!”
4 Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;
He that sitteth in heaven will laugh; The Lord will have them in derision.
5 Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —
Then shall he speak to them in his wrath, And confound them in his hot displeasure.
6 «Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».
“I myself have anointed my king, Upon Zion, my holy hill!”
7 «Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;
I will declare the decree of Jehovah: He hath said to me, “Thou art my son; This day I have begotten thee.
8 Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;
Ask of me, and I will give thee the nations for thine inheritance, And the ends of the earth for thy possession.
9 Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».
Thou shalt break them with a rod of iron; Thou shalt dash them in pieces like a potter's vessel.”
10 Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;
Be wise, therefore, O ye kings! Be admonished, ye rulers of the earth!
11 Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!
Be subject to Jehovah with awe, And fear with trembling!
12 Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!
Kiss the son, lest He be angry, and ye perish in your way; For soon shall his wrath be kindled. Happy are all they who seek refuge in him.

< Зәбур 2 >