Зәбур 2

1 Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?

Zašto se bune narodi, zašto puci ludosti snuju?

2 Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

Ustaju kraljevi zemaljski, knezovi se rotÄe protiv Jahve i Pomazanika njegova:

3 «Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

“Skršimo okove njihove i jaram njihov zbacimo!”

4 Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

Smije se onaj što na nebu stoluje, Gospod im se podruguje.

5 Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

Tad im veli u svom gnjevu, žestinom ih on zbunjuje:

6 «Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».

“TÓa ja kralja svog postavih nad Sionom, svojom svetom gorom.”

7 «Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;

Obznanjujem odluku Jahvinu: Gospodin mi reče: “Ti si sin moj, danas te rodih.

8 Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;

Zatraži samo, i dat ću ti puke u baštinu, i u posjed krajeve zemaljske.

9 Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».

Vladat ćeš njima palicom gvozdenÄom i razbit ih kao sud lončarski.”

10 Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;

Opametite se sada, vi kraljevi, Urazumite se, suci zemaljski.

11 Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!

Služite Jahvi sa strahom, s trepetom se pokorite njemu,

12 Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!

da se ne razgnjevi te ne propadnete na putu, kad uskoro plane srdžba njegova. Blago svima koji se njemu utječu!