Зәбур 19
1 Давут язған күй: — Әршләр Тәңриниң улуқлуғини җакалайду, Асман гүмбизи Униң қоли ясиғанлирини намайән қилиду;
In finem. Psalmus David. Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.
2 Уларниң сөзлири күн-күнләр дәриядәк еқиватиду; Кечә-кечиләп улар билимни аян қиливатиду.
Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam.
3 Тилсиз һәм авазсиз болсиму, уларниң садаси [аләмгә] аңланмақта.
Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.
4 Уларниң өлчәм таниси йәр йүзидә тартилмақта; Уларниң сөзлири аләмниң четигичә йәтмәктә. Уларниң ичидә [Худа] қуяш үчүн чедир тиккән,
In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum.
5 [Қуяш] һуҗрисидин тойға чиққан жигиттәк чиқиду, Бәйгигә чүшидиған палвандәк шатлиниду;
In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam;
6 Асманларниң бир четидин өрләйду, Җаһанниң у четигичә чөргиләйду, Униң һараритидин һеч қандақ мәхлуқат йошуруналмайду.
a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscondat a calore ejus.
7 Пәрвәрдигарниң тәврат-қануни мукәммәлдур, У инсан вуҗудини йеңилайду; Пәрвәрдигар бәргән һөкүм-гувалар муқим-ишәшлик, У наданларни дана қилиду.
Lex Domini immaculata, convertens animas; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.
8 Пәрвәрдигарниң көрсәтмилири дурус, У қәлбни шатландуриду; Пәрвәрдигарниң пәрманлири йоруқлуқтур, У көзләрни нурландуриду.
Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.
9 Пәрвәрдигардин әйминиш пак иштур, у мәңгү давамлишиду; Пәрвәрдигарниң һөкүмлири һәқтур, Һәр бири тамамән һәққанийәттур.
Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa,
10 Улар алтундин, бәрһәқ көп сап алтундин қиммәтликтур; Һәсәлдин, һәсәл җәвһиридин шериндур;
desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum.
11 Улар билән қулуң ойғитилиду; Инсан уларға риайә қилишта чиң турса чоң мукапат бардур.
Etenim servus tuus custodit ea; in custodiendis illis retributio multa.
12 Ким өз хаталиқлирини билип йетәлисун? Мени билип-билмәй қилған гуналиримдин сақит қилғайсән;
Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me;
13 Өз қул-чакариңни башбаштақ гуналардин тартқайсән; Бу гуналарни маңа ғоҗайин қилдурмиғайсән; Шуниң билән мән қусурсиз болимән, Еғир гунадин халий болғаймән.
et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo.
14 И Пәрвәрдигар, мениң Қорам Тешим вә Һәмҗәмәт-Ниҗаткарим, Ағзимдики сөзләр, қәлбимдики ойлинишлар нәзириңдә мәқбул болғай!
Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.
