Зәбур 16
1 Давут язған «Миқтам» күйи: Мени сақлиғин, и Тәңри, Чүнки мән Саңа тайинимән.
| מִכְתָּ֥ם לְדָוִ֑ד שָֽׁמְרֵ֥נִי אֵ֝֗ל כִּֽי־חָסִ֥יתִי בָֽךְ׃ |
2 Мениң җеним Пәрвәрдигарға: «Сән мениң Рәббимдурсән; Сәндин башқа мениң бәхит-саадитим йоқтур» — деди.
| אָמַ֣רְתְּ לַֽ֭יהוָה אֲדֹנָ֣י אָ֑תָּה טֹ֝ובָתִ֗י בַּל־עָלֶֽיךָ׃ |
3 Йәр йүзидики муқәддәс бәндилириң болса, Улар алийҗанаблардур, Улар мениң һәммә хошаллиғимдур.
| לִ֭קְדֹושִׁים אֲשֶׁר־בָּאָ֣רֶץ הֵ֑מָּה וְ֝אַדִּירֵ֗י כָּל־חֶפְצִי־בָֽם׃ |
4 Ким башқа илаһни издәшкә алдириса, Уларниң дәрдлири көпийип кетиду. Ғәйрий илаһларға атап һәдийә қанлирини төкмәймән, Уларниң намлирини тилимғиму алмаймән.
| יִרְבּ֥וּ עַצְּבֹותָם֮ אַחֵ֪ר מָ֫הָ֥רוּ בַּל־אַסִּ֣יךְ נִסְכֵּיהֶ֣ם מִדָּ֑ם וּֽבַל־אֶשָּׂ֥א אֶת־שְׁ֝מֹותָ֗ם עַל־שְׂפָתָֽי׃ |
5 Пәрвәрдигар болса мениң мирасим һәм қәдәһимдики несивәмдур; Чәк ташлинип еришкән несивәмни өзүң сақлайсән;
| יְֽהוָ֗ה מְנָת־חֶלְקִ֥י וְכֹוסִ֑י אַ֝תָּ֗ה תֹּומִ֥יךְ גֹּורָלִֽי׃ |
6 [Несивәмни бәлгүлигән] сизиқлар маңа гөзәл йәрләрни бекиткәндур; Бәрһәқ, мениң гөзәл мирасим бардур!
| חֲבָלִ֣ים נָֽפְלוּ־לִ֭י בַּנְּעִמִ֑ים אַף־נַ֝חֲלָ֗ת שָֽׁפְרָ֥ה עָלֽ͏ָי׃ |
7 Маңа несиһәт бәргән Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтуримән; Һәтта кечиләрдиму виҗданим маңа үгитиду.
| אֲבָרֵ֗ךְ אֶת־יְ֭הוָה אֲשֶׁ֣ר יְעָצָ֑נִי אַף־לֵ֝ילֹ֗ות יִסְּר֥וּנִי כִלְיֹותָֽי׃ |
8 Мән Пәрвәрдигарни һәрдайим көз алдимдин кәткүзмәймән; У оң йенимда болғачқа, Мән һәргиз тәврәнмәймән.
| שִׁוִּ֬יתִי יְהוָ֣ה לְנֶגְדִּ֣י תָמִ֑יד כִּ֥י מִֽ֝ימִינִ֗י בַּל־אֶמֹּֽוט׃ |
9 Шуңа мениң қәлбим шатланди, Мениң роһум техиму көтирилиду, Мениң теним аман-есәнликтә туриду;
| לָכֵ֤ן ׀ שָׂמַ֣ח לִ֭בִּי וַיָּ֣גֶל כְּבֹודִ֑י אַף־בְּ֝שָׂרִ֗י יִשְׁכֹּ֥ן לָבֶֽטַח׃ |
10 Чүнки җенимни тәһтисарада қалдурмайсән, Шундақла Сениң Муқәддәс Болғучиңни чириштин сақлайсән. (Sheol h7585)
| כִּ֤י ׀ לֹא־תַעֲזֹ֣ב נַפְשִׁ֣י לִשְׁאֹ֑ול לֹֽא־תִתֵּ֥ן חֲ֝סִידְךָ֗ לִרְאֹ֥ות שָֽׁחַת׃ (Sheol h7585) |
11 Сән маңа һаят йолини көрситисән; Һозуруңда толуп ташқан шат-хурамлиқ бардур; Оң қолуңда мәңгүлүк бәһрә-ләззәтләрму бардур.
| תֹּֽודִיעֵנִי֮ אֹ֤רַח חַ֫יִּ֥ים שֹׂ֣בַע שְׂ֭מָחֹות אֶת־פָּנֶ֑יךָ נְעִמֹ֖ות בִּימִינְךָ֣ נֶֽצַח׃ |
