Зәбур 149

1 Һәмдусана! Пәрвәрдигарға атап йеңи бир нахшини оқуңлар; Мөмин бәндиләрниң җамаитидә Униң мәдһийисини ейтиңлар!

Halleluja! Singet dem HERRN ein neues Lied, seinen Lobpreis in der Versammlung der Frommen!

2 Исраил өз Яратқучисидин шатлансун; Зион оғуллири өз Падишасидин хуш болғай!

Es freue sich Israel seines Schöpfers, Zions Söhne sollen jubeln ob ihrem König!

3 Улар Униң намини уссул билән мәдһийилисун; Униңға күйләрни дап һәм чилтарға тәңшәп ейтсун!

Sie sollen seinen Namen preisen im Reigentanz, mit Pauken und Zithern ihm spielen!

4 Чүнки Пәрвәрдигар Өз хәлқидин сөйүнәр; У мулайим мөминләрни ниҗатлиқ билән безәйду;

Denn der HERR hat Wohlgefallen an seinem Volk; er schmückt die Gebeugten mit Sieg.

5 Униң мөмин бәндилири шан-шәрәптә роһлинип шат болғай, Орунлирида йетип шат авазини яңратқай!

Frohlocken sollen die Frommen mit Stolz, sollen jauchzen auf ihren Lagern,

6 Ағзида Тәңригә жүксәк мәдһийилири болсун, Қоллирида қош бислиқ қилич тутулсун;

Lobeserhebungen Gottes im Mund und ein doppelschneidiges Schwert in der Hand:

7 Шуниң билән улар әлләр үстидин қисас, Хәлиқләргә җаза беҗа жүргүзиду;

um Rache zu vollziehn an den Heiden, Vergeltung an den Völkern,

8 Әлләрниң падишалирини зәнҗирләр билән, Ақсүйәклирини төмүр кишәнлири билән бағлайду;

um ihre Könige mit Ketten zu binden und ihre Edlen mit eisernen Fesseln,

9 Уларниң үстигә пүтүлгән һөкүмни беҗа кәлтүриду — Униң барлиқ мөмин бәндилири мошу шәрәпкә несип болиду! Һәмдусана!

um das längst geschriebene Urteil an ihnen zu vollstrecken: eine Ehre ist dies für alle seine Frommen! Halleluja!