< Зәбур 148 >

1 Һәмдусана! Пәрвәрдигарни асманлардин мәдһийиләңлар; Жуқири җайларда Уни мәдһийиләңлар;
Halleluja! Lobet den HERRN vom Himmel her, lobet ihn in den Himmelshöhen!
2 Уни мәдһийиләңлар, барлиқ пәриштилири; Уни мәдһийиләңлар, барлиқ қошунлири!
Lobet ihn, alle seine Engel, lobet ihn, alle seine Heerscharen!
3 Уни мәдһийиләңлар, и қуяш һәм ай, Уни мәдһийиләңлар, һәммә парлақ юлтузлар;
Lobet ihn, Sonne und Mond, lobet ihn, alle ihr leuchtenden Sterne!
4 Уни мәдһийиләңлар, асманларниң асманлири, Асмандин жуқури җайлашқан сулар!
Lobet ihn, ihr Himmel der Himmel, und ihr Wasser oberhalb des Himmels!
5 Булар Пәрвәрдигарниң намини мәдһийилисун; Чүнки У буйруған һаман, улар яратилғандур;
Loben sollen sie den Namen des HERRN, denn er gebot, da waren sie geschaffen,
6 У уларни әбәдил-әбәткичә турғузди; Улар үчүн вақти өтмәйдиған бәлгүлимини буйруған.
und er hat sie hingestellt für immer und ewig und ihnen ein Gesetz gegeben, das übertreten sie nicht.
7 Пәрвәрдигарни зиминдин мәдһийиләңлар, Деңиздики барлиқ әҗдиһалар, деңизниң барлиқ тәглири;
Lobet den HERRN von der Erde her, ihr Seeungeheuer und alle Meeresfluten,
8 От, мөлдүз, қар, туман, Униң сөзигә әмәл қилидиған җудунлуқ шамал;
du Feuer und Hagel, du Schnee und Nebel, du Sturmwind, der sein Gebot vollzieht;
9 Тағлар һәм барлиқ дөңләр, Мевилик дәрәқләр, барлиқ кедир дәрәқлири,
ihr Berge und Hügel allesamt, ihr Fruchtbäume und Zedern allzumal,
10 Явайи һайванлар, барлиқ мал-варанлар, Өмилигүчиләр һәм учар-қанатлар;
ihr Tiere alle, wilde und zahme, du Gewürm und ihr beschwingte Vögel,
11 Җаһан падишалири вә барлиқ қовмлар, Әмирләр һәм йәр йүзидики барлиқ һаким-сотчилар;
ihr Könige der Erde und alle Völkerschaften, ihr Fürsten und alle Richter auf Erden,
12 Һәм жигитләр һәм қизлар, Бовайлар вә яшлар, —
ihr Jünglinge mitsamt den Jungfrauen, ihr Greise samt den Jungen!
13 Һәммиси Пәрвәрдигарниң намини мәдһийилисун; Чүнки пәқәтла Униң нами алийдур; Униң һәйвити йәр һәм асмандин үстүн туриду.
Sie alle sollen loben den Namen des HERRN, denn sein Name allein ist erhaben; seine Hoheit überragt die Erde und den Himmel.
14 Һәм У Өз хәлқиниң мүңгүзини, Йәни барлиқ муқәддәс бәндилириниң мәдһийисини егиз көтәргүзгән; Улар Исраил балилири, Өзигә йеқин бир хәлиқтур! Һәмдусана!
Er hat sein Volk aufs neue zu Ehren gebracht: ein Ruhm ist das für alle seine Frommen, für Israels Söhne, das Volk, das am nächsten ihm steht. Halleluja!

< Зәбур 148 >