Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Lofver Herran; ty att lofva vår Gud är en kostelig ting; det lofvet är ljufligit och dägeligit.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Herren bygger Jerusalem, och sammanhemtar de fördrefna i Israel.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Han helar dem som ett förkrossadt hjerta hafva, och förbinder deras sveda.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Han räknar stjernorna, och nämner dem alla vid namn.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Vår Herre är stor, och stor är hans magt; och det är obegripeligit, huru han regerar.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Herren upprättar de elända, och slår de ogudaktiga till jordena.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Sjunger till skiftes Herranom med tacksägelse, och lofver vår Gud med harpo;
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Den himmelen med skyar betäcker, och gifver regn på jordena; den gräs på bergen växa låter;
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Den boskapenom sitt foder gifver; dem unga korpomen, som ropa till honom.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Han hafver inga lust till hästars starkhet; icke heller behag till någors mans ben.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
Herren hafver behag till dem som frukta honom; dem som uppå hans godhet hoppas.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Prisa, Jerusalem, Herran; lofva, Zion, din Gud.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Ty han gör bommarna fasta för dina portar, och välsignar din barn i dig.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Han skaffar dinom gränsom frid, och mättar dig med bästa hvete.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Han sänder sitt tal uppå jordena; hans ord löper snarliga.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Han gifver snö såsom ull; han strör rimfrost såsom asko.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Han kastar sitt hagel såsom betar. Ho kan blifva för hans frost?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Han säger, så försmälter det; han låter sitt väder blåsa, så töar det upp.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Han kungör Jacob sitt ord, Israel sina seder och rätter.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
Så gör han ingom Hedningom; ej heller låter dem veta sina rätter. Halleluja.
