< Зәбур 147 >

1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Alabado sea Yah, porque es bueno cantar alabanzas a nuestro Dios; porque es agradable y conveniente alabarlo.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Yahvé construye Jerusalén. Reúne a los parias de Israel.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Él cura a los quebrantados de corazón, y venda sus heridas.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Cuenta el número de las estrellas. Los llama a todos por su nombre.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Grande es nuestro Señor, y poderoso en poder. Su comprensión es infinita.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Yahvé sostiene a los humildes. Derriba a los malvados al suelo.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Canten a Yahvé con acción de gracias. Canta alabanzas con el arpa a nuestro Dios,
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
que cubre el cielo de nubes, que prepara la lluvia para la tierra, que hace crecer la hierba en las montañas.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Proporciona alimento para el ganado, y para los jóvenes cuervos cuando llaman.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
No se deleita en la fuerza del caballo. No se complace en las piernas de un hombre.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
Yahvé se complace en los que le temen, en los que esperan en su amorosa bondad.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
¡Alabado sea Yahvé, Jerusalén! ¡Alabado sea tu Dios, Sión!
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Porque ha reforzado los barrotes de tus puertas. Él ha bendecido a tus hijos dentro de ti.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Él hace la paz en tus fronteras. Te llena de lo mejor del trigo.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Él envía su mandamiento a la tierra. Su palabra corre muy rápido.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Él da la nieve como la lana, y dispersa la escarcha como las cenizas.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Arroja su granizo como si fueran guijarros. ¿Quién puede enfrentarse a su frío?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Envía su palabra y los derrite. Él hace soplar su viento, y las aguas fluyen.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Muestra su palabra a Jacob, sus estatutos y sus ordenanzas a Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
No lo ha hecho por cualquier nación. No conocen sus ordenanzas. ¡Alabado sea Yah!

< Зәбур 147 >