< Зәбур 147 >

1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
¡Alaben al Señor, porque es bueno cantar alabanzas a Dios! ¡Alabarle es bueno y maravilloso!
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
El Señor reconstruirá Jerusalén y reunirá al pueblo que ha sido esparcido.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Él sana a los de corazón quebrantado, y venda las heridas.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Él sabe cuántas estrellas fueron hechas, y las llama a cada una por su nombre.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
¡Cuán grande es nuestro Señor! ¡Su poder es inmenso! ¡Su conocimiento es infinito!
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
El Señor ayuda a levantar a los agobiados, pero a los malvados los derriba.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
¡Canten con agradecimiento al Señor! ¡Canten alabanzas a Dios con arpa!
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Él cubre el cielo con nubes para traer lluvia a la tierra, y hace crecer el pasto en las colinas.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Él alimenta a los animales, y a los cuervos cuando lo piden.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
El Señor no se complace de la fuera de caballos de guerra ni del poder humano.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
En cambio el Señor se alegra con quienes lo siguen, aquellos que ponen su confianza en su amor y fidelidad.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
¡Alaba al Señor, Jerusalén! ¡Sión, alaba a tu Dios!
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Él fortalece las rejas de las puertas de la ciudad, y bendice a los hijos que habitan contigo.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Él mantiene las fronteras de tu nación seguras contra los ataques, y te provee del mejor trigo.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Él envía sus órdenes por todo el mundo y de inmediato su voluntad es ejecutada.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Él envía la nieve tan blanca como la lana, y esparce la escarcha de hielo como cenizas.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Él envía el granizo como piedras. ¿Quién pudiera soportar el frío que él envía?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Entonces con su voz de mando la hace derretir. Él sopla y el agua fluye.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Él proclama su palabra a Jacob; sus principios y leyes a Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
Él no ha hecho estas cosas por ninguna otra nación, pues ellos no conocen sus leyes. ¡Alaben al Señor!

< Зәбур 147 >