Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
¡Hallelú Yah! Alabad a Yahvé porque es bueno; salmodiad al Dios nuestro porque es amable; bien le está a Él la alabanza.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Es Yahvé quien reconstruye a Jerusalén, y congrega a los dispersos de Israel;
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Él quien sana a los de corazón llagado, y venda sus heridas;
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Él quien fija el número de las estrellas, y a cada una llama por su nombre.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Grande es nuestro Señor, poderoso en fuerza; y su sabiduría no tiene medida.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Yahvé levanta a los humildes, y abaja hasta la tierra a los impíos.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Ensalzad a Yahvé con acciones de gracias, cantad al son de la cítara salmos a nuestro Dios,
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
que cubre el cielo de nubes, y prepara la lluvia para la tierra; que en los montes hace brotar hierba, y plantas para servir al hombre;
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
que da su alimento a los ganados, y a las crías de los cuervos que pían.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Él no se deleita en el vigor del caballo, ni le agradan los músculos del hombre.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
La complacencia de Yahvé está en los que le temen, los que se fían en su bondad.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Da gloria a Yahvé, oh Jerusalén; alaba, oh Sión, a tu Dios.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Porque Él ha asegurado los cerrojos de tus puertas; ha bendecido tus hijos dentro de ti.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Él ha puesto paz en tus fronteras, y te alimenta de la flor del trigo.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Él manda sus órdenes a la tierra; su palabra corre veloz.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Él derrama la nieve como copos de lana; esparce como ceniza la escarcha.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Él echa su hielo como bocados de pan; ¿quién resistiría su frío?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Él envía su palabra y los derrite; hace soplar el viento, y las aguas corren.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Él dio a conocer su palabra a Jacob; sus estatutos y sus mandatos a Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
No hizo tal con ninguno de los otros pueblos; a ellos no les manifestó sus disposiciones. ¡Hallelú Yah!
