Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Hvalite Gospoda, jer je slatko pjevati Boga našega, jer blagome prilikuje hvala.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Gospod zida Jerusalim, sabira rasijane sinove Izrailjeve;
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Iscjeljuje one koji su skrušena srca, i lijeèi tuge njihove;
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Izbraja mnoštvo zvijezda, i sve ih zove imenom.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Velik je Gospod naš i velika je krjepost njegova, i razumu njegovu nema mjere.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Prihvata smjerne Gospod, a bezbožne ponižava do zemlje.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Redom pjevajte Gospodu hvalu, udarajte Bogu našemu u gusle.
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
On zastire nebo oblacima, sprema zemlji dažd, èini te raste na gorama trava;
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Daje stoci piæu njezinu, i vraniæima, koji vièu k njemu.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Ne mari za silu konjsku, niti su mu mili kraci èovjeèiji.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
Mili su Gospodu oni koji ga se boje, koji se uzdaju u milost njegovu.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Slavi, Jerusalime, Gospoda; hvali Boga svojega, Sione!
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Jer on utvrðuje prijevornice vrata tvojih, blagosilja sinove tvoje u tebi.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Ograðuje meðe tvoje mirom, nasiæava te jedre pšenice.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Šalje govor svoj na zemlju, brzo teèe rijeè njegova.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Daje snijeg kao vunu, sipa inje kao pepeo.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Baca grad svoj kao zalogaje, pred mrazom njegovijem ko æe ostati?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Pošlje rijeè svoju, i sve se raskravi; dune duhom svojim, i poteku vode.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
On je javio rijeè svoju Jakovu, naredbe i sudove svoje Izrailju.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
Ovo nije uèinio nijednome drugom narodu, i sudova njegovijeh oni ne znaju. Aliluja!
