Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
