Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Aedificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiae eius non est numerus.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Praecinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Qui operit caelum nubibus: et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus foenum: et herbam servituti hominum.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo eius.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquae.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
