< Зәбур 147 >

1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
할렐루야! 우리 하나님께 찬양함이 선함이여 찬송함이 아름답고 마땅하도다
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
여호와께서 예루살렘을 세우시며 이스라엘의 흩어진 자를 모으시며
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
상심한 자를 고치시며 저희 상처를 싸매시는도다
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
저가 별의 수효를 계수하시고 저희를 다 이름대로 부르시는도다
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
우리 주는 광대하시며 능력이 많으시며 그 지혜가 무궁하시도다
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
여호와께서 겸손한 자는 붙드시고 악인은 땅에 엎드러뜨리시는도다
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
감사함으로 여호와께 노래하며 수금으로 하나님께 찬양할지어다!
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
저가 구름으로 하늘을 덮으시며 땅을 위하여 비를 예비하시며 산에 풀이 자라게 하시며
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
들짐승과 우는 까마귀 새끼에게 먹을 것을 주시는도다
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
여호와는 말의 힘을 즐거워 아니하시며 사람의 다리도 기뻐아니하시고
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
자기를 경외하는 자와 그 인자하심을 바라는 자들을 기뻐하시는도다
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
예루살렘아 여호와를 찬송할지어다! 시온아 네 하나님을 찬양할지어다!
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
저가 네 문빗장을 견고히 하시고 너의 가운데 자녀에게 복을 주셨으며
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
네 경내를 평안케 하시고 아름다운 밀로 너를 배불리시며
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
그 명을 땅에 보내시니 그 말씀이 속히 달리는도다
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
눈을 양털같이 내리시며 서리를 재 같이 흩으시며
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
우박을 떡 부스러기 같이 뿌리시나니 누가 능히 그 추위를 감당하리요
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
그 말씀을 보내사 그것들을 녹이시고 바람을 불게 하신즉 물이 흐르는도다
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
저가 그 말씀을 야곱에게 보이시며 그 율례와 규례를 이스라엘에게 보이시는도다
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
아무 나라에게도 이같이 행치 아니하셨나니 저희는 그 규례를 알지 못하였도다 할렐루야!

< Зәбур 147 >