Зәбур 147

1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.

ヱホバをほめたたへよ われらの神をほめうたふは善ことなり樂しきことなり 稱へまつるはよろしきに適へり

2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;

ヱホバはヱルサレムをきづきイスラエルのさすらへる者をあつめたまふ

3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.

ヱホバは心のくだけたるものを醫しその傷をつつみたまふ

4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.

ヱホバはもろもろの星の數をかぞへてすべてこれに名をあたへたまふ

5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.

われらの主はおほいなりその能力もまた大なりその智慧はきはまりなし

6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.

ヱホバは柔和なるものをささへ屈きものを地にひきおとし給ふ

7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!

ヱホバに感謝してうたへ琴にあはせてわれらの神をほめうたヘ

8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;

ヱホバは雲をもて天をおほひ地のために雨をそなへ もろもろの山に草をはえしめ

9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;

くひものを獣にあたへ並なく小鴉にあたへたまふ

10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;

ヱホバは馬のちからを喜びたまはず 人の足をよみしたまはず

11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.

ヱホバはおのれを畏るるものと おのれの憐憫をのぞむものとを好したまふ

12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.

ヱルサレムよヱホバをほめたたへよ シオンよなんぢの神をほめたたへよ

13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.

ヱホバはなんぢの門の関木をかたうし 汝のうちなる子輩をさきはひ給ひたればなり

14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.

ヱホバは汝のすべての境にやはらぎをあたへ いと嘉麥をもて汝をあかしめたまふ

15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.

ヱホバはそのいましめを地にくだしたまふ その聖言はいとずみやかにはしる

16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.

ヱホバは雪をひつじの毛のごとくふらせ霜を灰のごとくにまきたまふ

17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?

ヱホバは氷をつちくれのごとくに擲ちたまふ たれかその寒冷にたふることをえんや

18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.

ヱホバ聖言をくだしてこれを消し その風をふかしめたまへばもろもろの水はながる

19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;

ヱホバはそのみことばをヤコブに示し そのもろもろの律法とその審判とをイスラエルにしめしたまふ

20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!

ヱホバはいづれの國をも如此あしらひたまひしにあらず ヱホバのもろもろの審判をかれらはしらざるなり ヱホバをほめたたへよ