Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Lodate il Signore: è bello cantare al nostro Dio, dolce è lodarlo come a lui conviene. Alleluia.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Il Signore ricostruisce Gerusalemme, raduna i dispersi d'Israele.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Risana i cuori affranti e fascia le loro ferite;
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
egli conta il numero delle stelle e chiama ciascuna per nome.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Grande è il Signore, onnipotente, la sua sapienza non ha confini.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Il Signore sostiene gli umili ma abbassa fino a terra gli empi.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Cantate al Signore un canto di grazie, intonate sulla cetra inni al nostro Dio.
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Egli copre il cielo di nubi, prepara la pioggia per la terra, fa germogliare l'erba sui monti.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Provvede il cibo al bestiame, ai piccoli del corvo che gridano a lui.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Non fa conto del vigore del cavallo, non apprezza l'agile corsa dell'uomo.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
Il Signore si compiace di chi lo teme, di chi spera nella sua grazia.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Glorifica il Signore, Gerusalemme, loda il tuo Dio, Sion. Alleluia.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Perché ha rinforzato le sbarre delle tue porte, in mezzo a te ha benedetto i tuoi figli.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Egli ha messo pace nei tuoi confini e ti sazia con fior di frumento.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Manda sulla terra la sua parola, il suo messaggio corre veloce.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Fa scendere la neve come lana, come polvere sparge la brina.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Getta come briciole la grandine, di fronte al suo gelo chi resiste?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Manda una sua parola ed ecco si scioglie, fa soffiare il vento e scorrono le acque.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Annunzia a Giacobbe la sua parola, le sue leggi e i suoi decreti a Israele.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
Così non ha fatto con nessun altro popolo, non ha manifestato ad altri i suoi precetti. Alleluia.
