Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Lobet den HERRN! Denn es ist gut, unserm Gott zu singen: es ist lieblich, es ziemt sich der Lobgesang.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Der HERR baut Jerusalem, die Verjagten Israels wird er sammeln.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Er heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und lindert ihre Schmerzen;
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
er zählt die Zahl der Sterne und nennt sie alle mit Namen.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Groß ist unser Herr und reich an Macht; sein Verstand ist unermeßlich.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Der HERR richtet die Gedemütigten wieder auf, er erniedrigt die Gottlosen bis zur Erde.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Stimmt dem HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Harfe,
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
der den Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde und auf den Bergen Gras wachsen läßt;
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen!
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Schenkeln des Mannes;
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Gnade hoffen.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe, Zion, deinen Gott!
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Denn er hat die Riegel deiner Tore befestigt, deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
er gibt deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit dem besten Weizen.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Er sendet seine Rede auf Erden; gar schnell läuft sein Wort;
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
er gibt Schnee wie Wolle, er streut Reif wie Asche;
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
er wirft sein Eis wie Brocken; wer kann bestehen vor seinem Frost?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Er sendet sein Wort, so zerschmelzen sie; er läßt seinen Wind wehen, so tauen sie auf.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Er läßt Jakob sein Wort verkündigen, Israel seine Satzungen und Rechte.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
So hat er keinem Volk getan, noch läßt er sie wissen seine Rechte. Hallelujah!
