Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Louez Jah! car c’est une chose bonne. Chantez les louanges de notre Dieu! car c’est une chose agréable. La louange est bienséante.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
L’Éternel bâtit Jérusalem; il rassemble les exilés d’Israël.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
C’est lui qui guérit ceux qui ont le cœur brisé, et qui bande leurs plaies;
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Qui compte le nombre des étoiles: à elles toutes il donne des noms.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Notre Seigneur est grand et d’une grande puissance; son intelligence est sans bornes.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
L’Éternel affermit les débonnaires; il renverse les méchants jusqu’en terre.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Chantez à l’Éternel avec actions de grâces, psalmodiez sur la harpe à notre Dieu,
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Qui couvre de nuages les cieux, qui prépare la pluie pour la terre, qui fait germer l’herbe sur les montagnes;
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Qui donne la nourriture au bétail, [et] aux petits du corbeau qui crient.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Il ne trouve pas son plaisir en la force du cheval, il ne se complaît pas aux jambes de l’homme.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
Le plaisir de l’Éternel est en ceux qui le craignent, en ceux qui s’attendent à sa bonté.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Jérusalem, célèbre l’Éternel! Sion, loue ton Dieu!
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
Car il rend fortes les barres de tes portes; il bénit tes fils au milieu de toi;
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Il met la paix dans tes confins; il te rassasie de la moelle du froment;
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Il envoie ses oracles sur la terre: sa parole court avec vitesse.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
C’est lui qui donne la neige comme de la laine, qui répand la gelée blanche comme de la cendre;
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Il jette sa glace comme par morceaux: qui peut subsister devant son froid?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
Il envoie sa parole et les fait fondre; il fait souffler son vent: les eaux coulent.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Il annonce ses paroles à Jacob, ses statuts et ses ordonnances à Israël.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
Il n’a fait ainsi à aucune nation; et ses ordonnances, elles ne les ont pas connues. Louez Jah!
