Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Praise ye Jah! For [it is] good to praise our God, For pleasant — comely [is] praise.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Building Jerusalem [is] Jehovah, The driven away of Israel He gathereth.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Who is giving healing to the broken of heart, And is binding up their griefs.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Appointing the number of the stars, To all them He giveth names.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Great [is] our Lord, and abundant in power, Of His understanding there is no narration.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Jehovah is causing the meek to stand, Making low the wicked unto the earth.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Answer ye to Jehovah with thanksgiving, Sing ye to our God with a harp.
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Who is covering the heavens with clouds, Who is preparing for the earth rain, Who is causing grass to spring up [on] mountains,
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Giving to the beast its food, To the young of the ravens that call.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Not in the might of the horse doth He delight, Not in the legs of a man is He pleased.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
Jehovah is pleased with those fearing Him, With those waiting for His kindness.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Glorify, O Jerusalem, Jehovah, Praise thy God, O Zion.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
For He did strengthen the bars of thy gates, He hath blessed thy sons in thy midst.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Who is making thy border peace, [With] the fat of wheat He satisfieth Thee.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Who is sending forth His saying [on] earth, Very speedily doth His word run.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Who is giving snow like wool, Hoar-frost as ashes He scattereth.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
Casting forth His ice like morsels, Before His cold who doth stand?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
He sendeth forth His word and melteth them, He causeth His wind to blow — the waters flow.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Declaring His words to Jacob, His statutes and His judgments to Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
He hath not done so to any nation, As to judgments, they have not known them. Praise ye Jah!
