Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Alleluya. Herie ye the Lord, for the salm is good; heriyng be myrie, and fair to oure God.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
The Lord schal bilde Jerusalem; and schal gadere togidere the scateryngis of Israel.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
Which Lord makith hool men contrit in herte; and byndith togidere the sorewes of hem.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Which noumbrith the multitude of sterris; and clepith names to alle tho.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Oure Lord is greet, and his vertu is greet; and of his wisdom is no noumbre.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
The Lord takith vp mylde men; forsothe he makith low synneris `til to the erthe.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Bifore synge ye to the Lord in knoulechyng; seye ye salm to oure God in an harpe.
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Which hilith heuene with cloudis; and makith redi reyn to the erthe. Which bryngith forth hei in hillis; and eerbe to the seruice of men.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Which yyueth mete to her werk beestis; and to the briddys of crowis clepinge hym.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
He schal not haue wille in the strengthe of an hors; nether it schal be wel plesaunt to hym in the leggis of a man.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
It is wel plesaunt to the Lord on men that dreden hym; and in hem that hopen on his mercy.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Jerusalem, herie thou the Lord; Syon, herie thou thi God.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
For he hath coumfortid the lockis of thi yatis; he hath blessid thi sones in thee.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
Which hath set thi coostis pees; and fillith thee with the fatnesse of wheete.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
Which sendith out his speche to the erthe; his word renneth swiftli.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
Which yyueth snow as wolle; spredith abrood a cloude as aische.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
He sendith his cristal as mussels; who schal suffre bifore the face of his cooldnesse?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
He schal sende out his word, and schal melte tho; his spirit schal blowe, and watris schulen flowe.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
Which tellith his word to Jacob; and hise riytfulnessis and domes to Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
He dide not so to ech nacioun; and he schewide not hise domes to hem.
