Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Praise ye the LORD! For it is good to sing praise to our God; For it is pleasant, and praise is becoming.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
The LORD buildeth up Jerusalem; He gathereth together the dispersed of Israel.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
He healeth the broken in heart, And bindeth up their wounds.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
He counteth the number of the stars; He calleth them all by their names.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Great is our Lord, and mighty in power; His understanding is infinite.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
The LORD lifteth up the lowly; He casteth the wicked down to the ground.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Sing to the LORD with thanksgiving; Sing praises upon the harp to our God!
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Who covereth the heavens with clouds, Who prepareth rain for the earth, Who causeth grass to grow upon the mountains.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
He giveth to the cattle their food. And to the young ravens, when they cry.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
He delighteth not in the strength of the horse, He taketh not pleasure in the legs of a man.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
The LORD taketh pleasure in those who fear him, In those who trust in his mercy.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Praise the LORD. O Jerusalem! Praise thy God, O Zion!
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
For he hath strengthened the bars of thy gates; He hath blessed thy children within thee.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
He maketh peace in thy borders, And satisfieth thee with the finest of the wheat.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
He sendeth forth his command to the earth; His word runneth very swiftly.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
He giveth snow like wool, And scattereth the hoar-frost like ashes.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
He casteth forth his ice like morsels; Who can stand before his cold?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
He sendeth forth his word, and melteth them; He causeth his wind to blow, and the waters flow.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
He publisheth his word to Jacob, His statutes and laws to Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
He hath dealt in this manner with no other nation; And, as for his ordinances, they have not known them. Praise ye the LORD!
