Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Hallelujah; for it is good to sing praises unto our God; for it is comely; [him] becometh praise.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
The Lord buildeth up Jerusalem: the outcasts of Israel will he gather together;
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
He that healeth the broken-hearted, and bindeth up their hurts;
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
Who counteth the number of the stars; who calleth them all by [their] names.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Great is our Lord, and abundant in power: his understanding is immeasurable.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
The Lord helpeth up the meek: he bringeth down the wicked to the ground.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Lift up a song unto the Lord with thanksgiving; sing praises unto our God with the harp;
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Who covereth the heaven with clouds, who prepareth rain for the earth, who causeth grass to grow upon the mountains;
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Who giveth to the beast its food, to the young ravens which cry.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
Not in the strength of the horse hath he delight: nor in the [swiftness of the] legs of man taketh he pleasure.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
The Lord taketh pleasure in those that fear him, that wait for his kindness.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Glorify, O Jerusalem, the Lord: praise thy God, O Zion.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
For he hath strengthened the bars of thy gates; he hath blessed thy children in the midst of thee;
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
He who bestoweth peace in thy borders, who satisfieth thee with the best of wheat;
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
He who sendeth forth his decree unto the earth: how swiftly speedeth his word along!
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
He who dispenseth snow like wool; who streweth about the hoarfrost like ashes;
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
He who casteth down his ice like pieces: before his cold who can stand?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
He sendeth out his word, and melteth them: he causeth his wind to blow, and waters run along.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
He declareth his word unto Jacob, his statutes and his ordinances unto Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
He hath not done so unto any nation: and [his] ordinances— these they know not. Hallelujah.
