Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Praise ye the LORD: for [it is] good to sing praises unto our God; for [it is] pleasant; [and] praise is comely.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
The LORD doth build up Jerusalem: he gathereth together the outcasts of Israel.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
He healeth the broken in heart, and bindeth up their wounds.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
He telleth the number of the stars; he calleth them all by [their] names.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Great [is] our Lord, and of great power: his understanding [is] infinite.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
The LORD lifteth up the meek: he casteth the wicked down to the ground.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Sing unto the LORD with thanksgiving; sing praise upon the harp unto our God:
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Who covereth the heaven with clouds, who prepareth rain for the earth, who maketh grass to grow upon the mountains.
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
He giveth to the beast his food, [and] to the young ravens which cry.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
He delighteth not in the strength of the horse: he taketh not pleasure in the legs of a man.
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
The LORD taketh pleasure in them that fear him, in those that hope in his mercy.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Praise the LORD, O Jerusalem; praise thy God, O Zion.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
For he hath strengthened the bars of thy gates; he hath blessed thy children within thee.
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
He maketh peace [in] thy borders, [and] filleth thee with the finest of the wheat.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
He sendeth forth his commandment [upon] earth: his word runneth very swiftly.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
He giveth snow like wool: he scattereth the hoarfrost like ashes.
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
He casteth forth his ice like morsels: who can stand before his cold?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
He sendeth out his word, and melteth them: he causeth his wind to blow, [and] the waters flow.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
He sheweth his word unto Jacob, his statutes and his judgments unto Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
He hath not dealt so with any nation: and [as for his] judgments, they have not known them. Praise ye the LORD.
