Зәбур 147
1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
Praise ye Jah! for it is good. Sing psalms of our God; for it is pleasant: praise is comely.
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
Jehovah doth build up Jerusalem: he gathereth the outcasts of Israel.
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
He healeth the broken in heart, and bindeth up their wounds.
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
He counteth the number of the stars; he giveth names to them all.
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
Great is our Lord, and of great power: his understanding is infinite.
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
Jehovah lifteth up the meek; he abaseth the wicked to the earth.
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
Sing unto Jehovah with thanksgiving; sing psalms upon the harp unto our God:
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
Who covereth the heavens with clouds, who prepareth rain for the earth, who maketh grass to grow upon the mountains;
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
Who giveth to the cattle their food, to the young ravens which cry.
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
He delighteth not in the strength of the horse, he taketh not pleasure in the legs of a man;
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
Jehovah taketh pleasure in those that fear him, in those that hope in his loving-kindness.
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
Laud Jehovah, O Jerusalem; praise thy God, O Zion.
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
For he hath strengthened the bars of thy gates; he hath blessed thy children within thee;
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
He maketh peace in thy borders; he satisfieth thee with the finest of the wheat.
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
He sendeth forth his oracles to the earth: his word runneth very swiftly.
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
He giveth snow like wool, scattereth the hoar frost like ashes;
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
He casteth forth his ice like morsels: who can stand before his cold?
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
He sendeth his word, and melteth them; he causeth his wind to blow — the waters flow.
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
He sheweth his word unto Jacob, his statutes and his judgments unto Israel.
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
He hath not dealt thus with any nation; and as for [his] judgments, they have not known them. Hallelujah!
