Зәбур 146

1 Һәмдусана! И җеним, Пәрвәрдигарни мәдһийилә!

PRAISE ye the Lord. Praise the Lord, O my soul.

2 Мән һаят болсамла, Пәрвәрдигарни мәдһийиләймән; Вуҗудум бар болсила Худайимға күй ейтимән.

While I live will I praise the Lord: I will sing praises unto my God while I have any being.

3 Есилзадиләргиму, Инсан балисиғиму таянмаңлар, Уларда һеч мәдәт-ниҗатлиқ йоқтур.

Put not your trust in princes, nor in the son of man, in whom there is no help.

4 Мана, униң нәпәси кетиду, У өз туприғиға қайтип кетиду; Шу күндила арзу-нийәтлири йоқап кетиду.

His breath goeth forth, he returneth to his earth; in that very day his thoughts perish.

5 Яқупниң Тәңриси мәдәткари болған адәм, Пәрвәрдигар Худасини өз үмүти қилған адәм бәхитликтур!

Happy is he that hath the God of Jacob for his help, whose hope is in the Lord his God:

6 У асманларни, зиминни, Деңизни һәм униңда бар мәвҗудатларни яратқандур; У һәқиқәт-садақәттә мәңгү туриду;

Which made heaven, and earth, the sea, and all that therein is: which keepeth truth for ever:

7 Езилгүчиләр үчүн У һөкүм сүриду; Ач қалғанларға нан бериду. Пәрвәрдигар мәһбусларни азат қилиду;

Which executeth judgment for the oppressed: which giveth food to the hungry. The Lord looseth the prisoners:

8 Пәрвәрдигар корларниң көзлирини ачиду; Пәрвәрдигар егилип қалғанларни турғузиду; Пәрвәрдигар һәққанийларни сөйиду.

The Lord openeth the eyes of the blind: the Lord raiseth them that are bowed down: the Lord loveth the righteous:

9 Пәрвәрдигар мусапирлардин хәвәр алиду; Житим-йесирләрни, тул хотунни йөләйду; Бирақ рәзилләрниң йолини әгир-бүгри қилиду.

The Lord preserveth the strangers; he relieveth the fatherless and widow: but the way of the wicked he turneth upside down.

10 Пәрвәрдигар мәңгүгә һөкүм сүриду; И Зион, сениң Худайиң дәвирдин-дәвиргичә һөкүм сүриду! Һәмдусана!

The Lord shall reign for ever, even thy God, O Zion, unto all generations. Praise ye the Lord.